خیلی میترسم از اینکه مرگم براثر تصادف اتفاق بیفته. یه فوبیای وحشتناک دارم که باعث میشه خیلی کم سفر جاده ای برم. کاش یه مرگ آروم تو خواب رو تجربه کنم. این فوبیا خیلی حس بدی بهم میده
یه راه جلی داره که یادم نیست ولی سرچ کن که افرادی مثل ایت الله دستغیب و آیت الله بهجت برای جلوگیری از مرگ بد چی گفتن
چه فرقی میکنه
فقط دردش زیاد نباشه
من میدونم پیر میشم و آلزایمر میگیرم
بعدشم از پیری زیاد میمیرم
آلزایمر تو خانوادمون ارثیه هم مادربزرگ مادرم هم دخترش که میشه مادربزرگ خودم آلزایمر گرفتن
دور از مامانم باشه الهی ولی امکانش هست که من و مامانمم بگیریم...
اینا ک خوبه...
من همیشه از این میترسم ک ی جای تاریک توتنهایی بمیرم...
دلم میخواد وقتی خیلی پیر شدم کل خاندانم دورم حلقه بزنن
صورت تک تکشونو ب عنوان بزرگش ون ببوسم...چشمامو ببندم و بمیرم
هر مرگی هست با سرطان و بیماری نباشه به پیری هم نرسم.
من تصورم اینه سنم بالای نود و یا صد ساله
رو تخت خواب دراز کشیدم
هیچ دردی ندارم ولی خوب ناتوان و فرسوده شدم
بچم (شایدم بچه هام) کنارم هستن
آروم چشمامو میبندم و....
ما ژن سکته تو مون زباده . به خودم امید دادم راحت می می رم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز