دختر خوب، پدر و مادرت اشتباه کردن، خیلی متاسفم...
ولی تو به خودت فکر کن، به اون دختر کوچولوی درونت که تنها حامیش تو هستی، چشمات رو ببند، چند تا نفس عمیق بکش و تصورش کن، اون دختر کوچولو رو ببین که چه طور ترسیده، چه قدر نگران کاریه که داری می کنی، چه قدر بهت نیاز داره، چه قدر دلش می خواد زنده بمونه، اون فقط تو رو داره، برای مراقبت از اون باید از خودت مراقبت کنی، اگر مشکلی برات پیش بیاد چی به دست میاری؟
پدر مادرت پشیمون می شن؟ بعدش چی می شه؟ چی به خودت می رسه؟ به تویی که تنها فرصتت برای زندگی یا با مرگ سوخته یا با بیماری سخت با پشیمونی اونها چی می رسه؟
یه کم تحمل کن، تو که جسارت خودکشی داری مطمئن باش در گذر زمان جسارت و توان کارهای خیلی بهتر از اون رو هم خواهی داشت، یه کم به خودت فرصت بده، برای مردن همیشه وقت هست، ولی اگه بمیری و پشیمون بشی هیچ وقتی برای زندگی نداری.
می دونم خیلی بهت سخت گذشته، می دونم تحملت تموم شده ولی این راهی که انتخاب کردی بهت کمک نمی کنه