از زبون دختر ۲۷ ساله درونم مینویسم که خیلی دلش میخاد ازدواج کنه ولی خب پیشنهادی نداره
نه تو خونه نِشِستَم
نه زشتم
نه شرایط بدی دارم
هم تو اجتماعم هم شاغلم
خانواده خوبی دارم
تیپ و قیافمم خوبه
ولی خب هیچ خبری نمیشه
هیچکس نمیاد
قبلنا امید داشتم که ی آدم خوب میاد ولی الان امید کمی دارم
پیش خودم میگم دیگ کسی نمیاد
چون پسرا ترسیدن از ازدواج
اینقدر ک طلاقا زیاد شده
از زبون کسی مینویسم ک تا سال پیش همش خایتگاری میرفتیم ولی امسال واقعا میترسیم چون عجیببببب طلاق زیاد شده
نه بابا ناامید نشو هنوز وقت داری رهاش کن خدا به وقتش یکیو میزاره سر راهت
عزیزم ناراحت نباش
همین ازدواج واسه خیلیا مشکلات داره
شما خودت دوست داشتی ۱۸ سالگی ازدواج کنی و شرایط شغلی نداشته باشی؟
ایشالله سال دیگه درمورد بچه تاپیک میزنی حسم اینو‌میگه
اگه شاغلی پس مستقل باش و وازدواج یه زمانی باید حتما اتفاق میوفتاد ولی الان چند تا از اطرافیانم دختر عین پنجه آفتاب شاغل شاد و سرحال زندگی مجردی دارن من متاهل غبطه میخورم چوت یکیو نداری شکوفه بزنه به اعصاب وروانت ناراحتی ؟!
از زبون یه دختر ۲۷ساله بشنو
خواستگار نداشتن بهتر از خواستگار روانی داشتنه من ۴ساله به خاطر یکی از خواستگارای روانیم که ادعا داشت عاشقمه منو با خواستگاری های مسخرش ودرست کردن کلی مشکلات و درگیری خانوادگی ۴سال زندگی منو تباه کرد و ۴ساله دارم خون میخورم ...حس میکنم هیچ وقت حالم خوب نمیشه
اولا دوستمون تاپیک زدن و ماکه متاهلیم واین راهو رفتیم وبامردها زندگی کردیم ازخطرات وعوارض ازدواج گفتیم حرف بی معنی نمیتونه باشه ،ثانیا مخاطب بنده اسی هست و شما این وسط پریدی بین بحث ماوشما حرف بی معنی زدید
