برو بغلش کن و بگو شاید منم جات بودم ناراحت میشدم ولی بخدا انگار روحم داغون شده از دوری بچم دارم میسوزم ، فکر میکنم کسی بهش توجه نکنه مقصر منم که اونجا گذاشتمش ، خواهش میکنم درکم کن و اگه تندی کردم حلال کن ...بخدا دلم نمیخواد زندگیمون سراین مسائل خراب بشه ولی همه فکر و ذهنم شده بچه ...بیا امشب که ی کم ازادتریم کنارهم باشیم ، بجای قهر بغلم کن و بیا باهم حرف بزنیم ...
والا شوهرتم همون مادر بزرگ کرده چرا فکر میکنید نمیتونه بچت رو‌نگهداره.تو خودت بیشتر به بچه ضربه زدی.تو این سن ولش کردی تا آخر عمر اضطراب جدایی داره.لیماری روانی خیلی بدتر از جسمیه.قبل بچه دار شدن این مطالب رو‌بخونید
شوهرت بچه گانه رفتار کرده
و خانوادش بی ملاحظه
ولی مقصر اصلی خودتونید تحت هیچ شرایطی نباید از بچت دور میشدی ولو کار همسرت...فعلا هیچی مهمتر از بچه هات نیستن
اشتباهت اینجا بود بچه ها رو جدا کردی باید خودت میموندی ...
راستش هرکس بود بهش بر میخورد
اگه اذیتی قراربود بشه دیگه 11 شب وقت خوابه قبلش اذیت میشد
اشتباه از شماست که بچه تو گذاشتی پیش مامانت ، اینجوری شده که اونا هم میگن پس باید پیش ما هم باشه ، بچه تو بیار پیش خودت و هرگز از خودت دورش نکن ...
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز