این دنیا و آن دنیا

هم اکنون در سنی قرار دارید مثلا ۲۵ ساله ، احساس وجود می کنید ، اما آیا این احساس وجود را در ۲۶ سال پیش هم داشتید؟ همه عناصر بدن  امروز شما ، در ۲۶ سال پیش در طبیعت موجود بوده اند ، اما چرا شما نبودید؟ مگر این عناصر ، در جهانی دیگر بوده اند و در جسم شما در جهان دیگری هست!؟ 

هزاران سال پیش هم این عناصر بودند و هزاران سال بعد هم خواهند بود . 

پس من اینجا از کجا منشا می گیرد ؟ 

تقریبا هر ۱۰ سال یک بار ، همه عناصر تن انسان،  با خوردن غذا و آب و تنفس عوض می شود .

از نظر علمی هم جسم ده سال پیش ما هم اکنون در جسم الان ما نیست و جایگزین شده 

پس این حس بودن از کجا باقی مانده!؟

بعد از مرگ این عناصر مشابه دوران زندگی به طبیعت بر می‌گردد  ، اما جایگزین مادی با غذا و آب نیست و ما صورت انسانی لااقل نمی‌بینیم. 

از طرفی من اکنون از نظر فکری ، من ۲۰ سال پیش نیست ، 

پس مرگ و زندگی چیست؟ 

احتمالا با رخداد اتفاقی که به آن مرگ می گوییم ، جابه جایی مکانی صورت نمی گیرد ، این دنیا و آن دنیا شبیه همان چرخه تبدیل مواد اولیه و خام به انسان و رشد اوست . یعنی یک دنیا و نه این و آن ، 

اما اینکه چرا بعد از مرگ من ما نامرعی می‌شود، چیزی نمی‌دانم.  

مولوی می‌گوید که مرگ و تولد ، در هر لحظه در حال رخ دادن هست 

هر زمان نو می شود دنیا و ما 

بی خبر از نو شدن اندر بقا

در ادامه می گوید ما هر لحضه در حال مرگ و رجعت هستیم 

پس تو را هر لحظه مرگ و رجعتی

مصطفی گوید که دنیا ساعتیست 

آزمودم مرگ من در زندگیست 

چون رهی زین زندگی ، پایندگیست