دلم خیلی گرفته حس میکنم قلبم داره از تو سینم درمیاد بیاین یکم حرف بزنم

من خیلی تنهام خودم هستم و ی دختر سه ساله درسته اونو دارم تمام وجودمه اما همزبون ندارم خانوادم همه درگیر خودشونن خیلی حالم بده دلم گرفته حالم از تک تک وجود شوهرم بهم میخوره متوجه این حالم ازش بد میشه همیشه هروقت نیاز داشت من احمق من روانی من دیونه ساده کمکش کردم تو خونه با چرخ خیاطی کار میکردم تا پول لازم بود مث این احمق ها می‌گفتم بیا ولی هیچوقت بهم پس نمیداد کل طلاها مو فروخت چون عرضه نداشت هیچوقت پول جور کنه همیشه ازم طلبکاره تو خونه اصلا اصلا بهم محبت نمیکنه همیشه میگه تو بدی من اصلا نمی‌دونم ی مرد با محبت چجوریه ولی سرکار انقد هول هست با دخترا...حالم ازش بهم می خوره از بس دلم شکسته بود از کارهاش دماغم خیلی زشت بود ی تیکه طلا داشتم گفتم اینو برای حال دل خودم بدم عمل بینی امروز رفتم تو طلافروشی دیدم فقط منم که دارم میفروشم همه زنا با شوهرها اومدن کلی طلا میخرن یاد خودم افتادم که چقد طلا داشتم و فروختم یکبار نگفت ممنون هیچوقت...اومدم خونه گفتم توکه پول داری چون برای اولین بار کشاورزی کرده بود پول داشت گفتم توکه پول داری پول خودمو بهم پس بده لازم دارم گف ندارم گفتم کلی پول داری یک میلیون منو نداری بدی شروع کرد حرف مفت زدن اصلا دست خودم نبود بی صدا اشک هام همینجوری میومد پایین نمی‌دونم چرا از بس منت پول خودمو گزاشت تو سرم گفتم من مگه چیز زیادی ازت می‌خوام طلا می‌خوام لباس می‌خوام پول خودمو می‌خوام رفت سرکار عصری رفتم ازش کارتشو بگیرم وای رفتم عابر بانک دیدم هرچی پول داشته برداشته که من پول نتونم بردارم یعنی دنیا تو سرم خراب شد گفتم من احمق روانی چقدر کمکش بودم چقدر حامیش بودم برای اولین بار پول انقد داره از ترس من رفته همشو خالی کرده انقد حالم بد شد