هیچکس نمونده برام ، حتی ی دوست ندارم تو شهر خودم که ی وقتایی بریم بیرون ، یکی که واقعا درکم کنه و تا حدودی مثل خودم باشه، خیلی ضعیفم خیلی ذهنم خرابه خیلی تلاش کردم خیلی جاها رفتم ولی انگار ادما خوششون نمیاد ازم ، مدرسم تموم شده و فعلا بیکارم وضعیت خانوادمم چندان جالب نیست مادر پدرمم تنهان و نه ارتباط فامیلی ایی داریم نه دوستی ، دوستی با ادما و نزدیک شدن بهشون شده برام ارزو از طرفی هم تک فرزندم و واقعا هیچکس نیست حس میکنم همه دشمنمن ، پسر و اینا که اصلا هیچی، چرا مگه من چیم کم بود که حتی ی نفرم ندارم واسه خودم؟ تو اوج جوونی که الان باید کلی خوشحال باشم کنج خونه ماتم گرفتم ناراحتم بچه ها ای کاش واقعا همه چیز تموم میشد کاش یکی صدامو میشنوید
اول خودت خودتو دوست داشته باش و برای خودت کافی باش تا آدمای خوب دورت بیان
شرایط دانشگاه رفتن نداری؟
کدوممم شهریی
عزیزم کلاس های مختلف شرکت کن سعی کن بیشتر با ادما معاشرت کنی یا حتی برو سرکار...میتونی تور هم شرکت کنی کلی دوست پیدا میکنی
عزیزم این شرایط موقتی هست انشاالله کسری دانشگاه و سرکار بعدش تشکیل خانواده می ری با خانواده همسرت رفت و آمد میکنی. تنها نیستی خدا رو داری
عزیزم هیچ کسونداری خداروکه داری اون همیشه کنارته بعدنمازات باهاش صحبت کن خیلی خوبه خیلیم عالی صداتومیشنوه گاهی بعضی رفیقاازپشت خنجرمیزنن باجنس مخالف که اصلادوست نشی که لطمه بهدخودت زدی
باخداارتباط بگیراون ازهمه ازهرکسی بهت نزدیکتره
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
26 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز