من وقتی تو ی رابطه احساسی باشم و حالم خوب باشه صبر تحملم در برابر مشکلات زیاده مثلا ی مدلش اختلاف با خانواده س وقتی تو رابطه بودم حس عشق دوستدداشتن از اون دریافت میکردم تو اختلافاتم با خانواده براحتی کوتاه میومدم و دعوا بحث پیش نمیومد
ارامش داشتم ارومم حتی چهرمم زیباتر میشه
اما وقتی تو رابطه نباشم ب شدت حس پوچی نا امیدی و در برابر حرفا اختلافات خانواده طاقت ندارم بحث میکنم دعوا شدیدتر میشه کلا میگم ب چ امیدی زندگی کنم و زندگی رو همش درد رنج میبینم
سعی کن ازدواج کنی
همه اینجورن
همه همینن
Wat?????:
خب طبیعیه
هورمون های دوپامین و سروتونین باعث میشن ادم خوش اخلاق تر بشه و امید به زندگیش بیشتر
با خودت شاد باش و قوی باش هیچکس تا تهش باهات نمیمونه ک بخوای فقط بخاطر اون شاد شی
بنظرم رفتارت طبیعی هستش
چون وابستگی و حس ترحم و محبت از طرف مقابل دریافت کردی و شده یجور فرار از مشکلات
یه نوع عادت وابستگی
وقتی نباشه حس و طاقت تحمل مشکلات سخت میشه
یعنی چی دوری
حتما تو رابطه حسابی انرژی مثبت میگیری
چون نیاز طبیعیه هر انسانی هست وهرکس با توجه به روحیات و شخصیتش این نیاز رو رو توی ی سنی شدید احساس میکنه بهتره مراقب باشی بازیچه دست کسی نشی چون دیدگاه جنس مخالف مثل شما اصلا احساسی نیست کلا جور دیگه ای به ماجرا نگاه میکنن حتما با آقایی که هدفش قطعا ازدواج هست آشناشو و حسابی تحقیق کن درموردش قبل اینکه بخوای وابستش بشی و چشم رو ایراد هاش ببیندی انشالله ی همسر خوب قسمتت بشه
خب من الان با خودمم تو رابطه نیستم اما وقتی ارتبام با خانواده خوب نیست خیلی حس تنهایی بدبختی و حس گناه دارم و کلا حس بی کسی و تنهایی حس عدم تعلق حس اینکه به هیج جا تعلق ندارم اینو چجور با خودم حل کنم ؟ من حتی از دیذن صورت بابام هم حس ناامنی میگیرم از وجودش
