خودم میخوام یه خاطره بگم ، دوازده سالم بود کلاس پنجم بودم معاونمون گفت فردا برا خودتون بادکنک بیارین و از مطالبی که بهتون یاد دادیم در مورد دوست خوب و فلان یکی از شعار ها رو روش بنویسید ، فردا شد و من یه بادکنک صورتی خریدم تو کلاس مثل همه ی بچه ها باد کردم و حتی یادمه بند نبود ببندمش از نخ شال گردنم کندم و اونو بستم بعد روش شعار "توانایی نه گفتن" بود فکر کنم همچین شعاری بود روش با ماژیک نوشتم بعد معاون گفت تو سالن بیارید یه درخت گذاشتیم بذارید رو اون عکس بگیریم و فلان بعدش گفت هر کی بادکنکشو برداره بره ، منم برداشتم مال خودمو اومدم کلاس بعد یکی از بچه ها حرف زور زد که بادکنک مال خودمه ، منم که چون سال های قبلی اون مدرسه نبودم همه باهام لج بودن همه اومدن گفتن مال اونه بده بهش گفتم نه نشون به این نشون که نخ شال گردن خودمه ، نوشته دست خط خودمه ، مامانشم اومده بود و معلم هم کلاس بود دیدم اینا پافشاری میکنن ازم بگیرن به دختره گفتم این بادکنک مال توعه؟ گفت آره بده به من گفتم باشه بیا بعد در صدم ثانیه از جامدادیم مدادمو درآوردم و بادکنک و ترکوندم ، ترکوندن من همانا و جیغ دختره همانا...😂😂
خلاصه من خودم این اخلاق تا الان باهام مونده و هزار برابر هم قوی تر و مصمم تر از اون موقع هستم، دیگی که برا من نجوشه نمیذارم سر سگ توش بجوشه😁
شما هم از اخلاقایی ك باهاتون موندن بگید.
