من پرستاری خوندم گاهی دوسش دارم گاهی نه
اما اکثر اوقات پشیمون میشم چون خیلی سخته کار زیاد با حقوق کم و اضافه کاری اجباری و شیفت های فشرده و تعطیلی و مرخصی نداشتن و …
البته یه راهکارهایی هست که شرایطو بهتر کرد مثل مهاجرت و دوره زخم دیدن و هیئت علمی شدن و … که اینا هم بازم خیلی سخته و بستگی به شانس و پارتی و سهمیه داره و صبر و پشتکار میخواد و …
در کل پیشنهاد نمیکنم
شما بگین
با احترام به شما و شغلتون اما با چند تا از دوستام پرستارن گاهی صحبت‌میکنم همیشه خودشون رو با پزشک ها مقایسه می‌کنند که زحمت کمتر و حقوق بیشتری دارند
پزشک ها هم دائم از سختی های کارشون میگن دندونپزشک ها هم از سختی رشتشون و آسیب های بدنشون میگن
در کل هیچکس از خودش راضی نیست نمی دونم چرا
عمم . فوق اطفاله. پشیمونه
کلا هیچکس از اون جایی که هست راضی نیست
پزشک ها هم دائم از کشیک و خواب های نصفه پاویون و تماس های نصف شب شکایت می‌کنند
از صبح امتحان مورنینگ تا دوران سخت رزیدنتی
اونا هم خیلیییی سختی کشیدن ما یکیشونو تو خونه داریم که واقعا ۲ برابر یه کنکوری درس میخونه
میگه اگه بر میگشتم عقب میرفتم مهندسی. خیلی پزشکی فرسایشیه اونم تا فوق. الان ۵۶ سالشه مجرده. میگه نرسیدم ازدواج کنم یک برد تخصصی بودم مهاجرت کردم ولی اخرش ک چی. برعکسش خالمه. اون متخصص زنان و زایمانه فوق نیست البته. اونم درسش خیلی خفن بود. مهاجرت کرد. ۵۳ سالشه مجرده خیلییییییییییی راضیه خودش ب لحن خودش میگه از شوخر و بچه سرخر انتر😂 راحتم. و خر خودمم (کلا با خر میونش خوبه😂) و پولداره و مجرد و خوشحال و مستقل. من خودم زندگی خالمو میپسندم البته خالم هیچوقت بوی فرند نداشته ولی عمم داشته
دقیقا خیلی جالبن قطب مخالف همن. جفتشون اره به خاطر درس و کار نتونستن ازدواج کنن ولی فرقش این بوده خالم خودش نمیخواسته هیچوقت ازدواج کنه. ولی عمم میخواسته حتی یه نفرو میخواسته و نمیشه انقدر افسردس هرکی ببینتش فک میکنه ۷۰ سالشه ولی خالم از من جوون تره. خالم خیلی درونگراست و البته شاخه هایی از بیماری شیزویید داره. اگر خواستی سرچ کن ویکی پدیا ببین این طیف ادما هیچوقت ازدواج نمیکنن و نمیخوان. منم دارم این بیماریو خداروشکر😂😍
فکرش هستم ولی مورد خوب ندیدم
هر پسری رو دیدم یه ایرادی داشته که نمیشه نادیده گرفت و گذشت کرد با اینکه من اصلا پرتوقع و خودخواه نیستم و با شرایط معمولی اکیم ولی میبینم پسره سیگاریه مشروب میخوره پارتی میره دختر بازی میکنه رفیق بازی میکنه خب من به چی این دلمو خوش کنم ازدواج کنم؟! از چاله میفتم تو چاه
هله لوتا . جفتشون خوشبخت بشن😍 عزیزم اختلال شخصیته و درمان ناپذیره مثل پارانویید که یه بیماریه ولی درمان پذیره ولی این درمانی هم نداره. ما علاقه ای هم به درمان نداریم. جزو ویژگی های این بیماریه یک اختلال شخصیت است که با عدم علاقه به برقراری روابط اجتماعی، گرایش به یک زندگی انفرادی، پنهان‌کاری و رازپوشی، سردی عاطفی، جداشدگی و بی‌تفاوتی مشخص می‌شود. افراد مبتلا ممکن است نتوانند دلبستگی‌های صمیمانه ای با دیگران برقرار کنند و در عین حال دارای یک دنیای فانتزی بامحتوا و جزئیات کامل اما منحصراً درونی هستند.[۱][۲] سایر ویژگی‌های مرتبط با این اختلال عبارتند از: گفتار پرتکلف یا خشک و تصنعی، عدم لذت بردن از اکثر فعالیت‌ها، احساس فرد مبنی بر «ناظر» بودن وی بر زندگی به جای شرکت داشتن وی در زندگی، عدم توانایی در مدارا با انتظارات عاطفی دیگران، بی‌تفاوتی آشکار نسبت به نقد یا تحسین، درجاتی از بی‌جنس‌گرایی، نامشخص بودن گرایش جنسی، استفاده بالا از قدرت تخیل و عقاید اخلاقی یا سیاسی نامتعارف.[۳]علائم به‌طور معمول در اواخر کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود.[۱]مطالعه کامل صورت نگرفته. امکان جلوگیری با نشان دادن عشق در علایق فرد (که بسیار کم هستند) وجود دارد. این افراد معمولاً دنبال درمان خود نیستند و به درمانگران و روانپزشکان توجه ندارند. بیماریشان را موهبت می‌دانند. تنها با افرادی که علایقشان به‌شدت مشابه باشد ارتباط برقرار می‌کنند و ممکن است برای درمان یا جلوگیری از پیشرفت بیماری سودمند باشد. .. من بیماریمو موهبت میدونم و حتی بیماری نمیدونم هدیه الهی میبینم
