حبوبات گذاشتم پخته

ناحله الجسم ینی نحیف ودلشکسته میری♥        جوونی اما مادر پیری،بهونه ی سفر میگیری♥                باکیه العین ینی بارون غصه ها میباره♥                          چشای مادر ما تاره دیگه علی شده بیچاره♥                  منحده الرکن ینی توان برات نمونده بانو♥                     کی قلبتو سوزونده بانو کی بالتو شکونده بانو♥            معصبه الراس ینی بستی سری رو ک پردرده♥                رنگ رخ تو مادر زرده تو کوچه کی جسارت کرده♥                                                            جوری لگد خوردی ک نمیتونی بلند شی از جات♥            جای غلافه رو با زوهات داری میری کنار بابات♥ هیچکسی ای وای من نگفت تو کوچه ب اون کافر ♥ نزن زن رو جلوی شوهر بمیره زینبت ای مادر♥ وای مادرم