من ظاهرم عالیه راضیم ولی اخلاقی نه متاهلم شوهرم یه زن اجتماعی و شوخ دوس داره من برعکسم😐

تو اون تاپیکتم گفتم خودتو دوست داشته باش اصلا مشکل اخلاق تو نیست ناراحت نشیا ولی مشکل اخلاق شوهرته چون باعث شده خودتو کم ببینی، اگه نمیتونی با بعضیا صمیمی بشی شوخی کنی حتما بخاطر اینکه ادمای مورد پسندت نیستن، من تجربه خودمو میگم با اکسم هرجا میرفتیم گوشه گیر بودم چون ادما دورش به درد نخور بودن بعد اکسم همش رو من عیب میذاشت، نامزد الانم اما اصلا کار نداره به اینکارا دوستاشم درست حسابین من با زناشون راحت گرم میگیرم 

دقیقا همینه کلا همه چی ریشه تو بچگی داره 

به نظرم طرحواره طرد شدگی داریم ماها

کتاب زباد بخون

مخصوصا رمان طنز کمکت میکنه

مثلا رمان گندم یا درهمسایگی گودزیلا

جدی میگم کتاب زبون ادمو باز میکنه

آدم مگه دلقک و ملعبه جمع هست که با همه شوخی کنه؟

من خودم سطح شوخی هایی که میتونم بکنم در حد یک شومن هست. میتونم کاری کنم دیگران از خنده ریسه برن.

اما چرا؟ مگه من وظیفه خنداندن جمع رو دارم؟

فقط با یکی از دوستام و عشقم اینطوری شوخی میکنم

به خصوص که آدم بی جنبه و حاشیه ساز هم خیلی زیاده. یک آدم اینطوری بهت بخوره تا سالها ناراحتت میکنه.

هرچی گفت شوهرت بگو باشه. بعد موقع برگشت هم بگو خییییییلی خندیدیم خیلی خوش گذشت.

خب بگو همینه اخلاقم شما درونگرایی اونا برونگران بگو نامزدیو برا همین چیزا گذاشتن که اشنا بشید ولی خب برو تو جمع شنونده باش بخند واسه روحیتم خوبه

منم دقیقا همینم و همسنتم خیلی زیاد اذیتم 

ببین بستگی به طرف داره ی خاله داره با اون خیلی اوکیم ولی بقیه خاله هاش خب اخلاقاشون فرق داره و سنشونم زیاده خب با اونا نه 

و اینکه بیخیال باش مگه تو وظیفه داری با همه شوخی کنی اگرم نامزدت خیلی گیر داد بگو خب هر کس ی جوریه من اخلاقم اینه ادم درونگرایی هستم و…