من هم پدرم هم مادرم معلول هستن تو ناحیهی پا مادرزادی
هیییییچ وقت از کنارشون بودن خجالت نکشیدم همیشهههه سرم بالا بود به نگاه های دیگران اهمیت نمیدادم و مادرم یادم داده بود هرکس یه جوریه شرایط اونا واسه مردم جالبه بخاطره همین نگاهمون میکنن از بچگی اصلا از نگاه های دیگران خجالت نکشیدم چون بهترررررین مادرو پدر دنیارو داشتم تو دوران راهنمایی بچه ها حسرت محبت پدرم به من رو داشتن چون همیشه میومد دنبالم باهام اینقدر شوخی میکرد و میخندیدیم که هیچ وقت هیچ وقت احساس نکردم مادروپدرم ایراد جسمی واضحی دارن…