مشکل زندگی من اینه که چون همسر دوم هستم همه فکر میکنن اومدن بخورم و ببرم
قلبم میشکنه وقتی از دوست و آشنا بهش میرسن میگن مواظب باش زنا خیلی فلانن زنت مثل قبلی ازت نکنه ببره
پریروز بهم گفت یکی از دوستام (دوست صمیمیش که من هم خیلی قبولش داشتم) بهم گفته حواست باشه چیزی به نام زنت نکنی
الان میفهمم قدیمی ها چرا میگفتن به مرد زن طلاق داده زن نده
چرا میگفتن مرد باید بچه هاش از آب و گل در بیان بعد ازدواج کنه
نفرت رو تو چشمای بچه همسرم میبینم
وقتایی که میره پیش مادرش میاد قشنگ حس میکنم از من متنفره
جلوی روم خوبه ولی یه بار شنیدم یواشکی تو اتاق داشت بهم میگفت هرزه
خودم کردم که لعنت بر خودم باد