سلام عزیزای دلم❤️
تو تاپیک قبلی بهتون گفتم به خودتون عشق بورزید.
امشب میخوام بگم برای اولین قدم؛
خودتون رو بخاطر اشتباهاتی که کردید ببخشید
به خاطر صدمه هایی که به خودتون زدید، خودتون رو ببخشید.
حتی خودتون رو به خاطر اسیب هایی که به دیگران زدید ببخشید.
بسه هر چقدر خودتون رو به خاطر اشتباهات کوچیک و بزرگ شماتت کردید
این اشتباهات کوچیک و بزرگ هم بخشی از وجود شماست
انکارش نکنید
با چشم های باز ببینیدشون و بپذیرید که در برهه ای از زمان تصمیم شما بودن، حتی به غلط! ( عاشق اون دیالوگ حامد بهداد هستم که میگه؛ من اون لحظه رو زندگی کردم حتی به غلط)
کلا از این قالب قضاوتگرِ خط کش به دست بیاید بیرون
به جاش مشاهده گر باشید
با چشم های باز ببینید
بپذیرید
اما از قضاوت و برچسب درست و غلط زدن دور شید.
اشتباهات ما همون اوج و فرود های زندگیمون هستن
اگر نبودن ، اینی که الان هستیم نبودیم
در برابر این بالا پایین ها منعطف باشید.
باور کنید ما لیاقت بخشش رو داریم
با خودتون مهربون باشد
روزگار به اندازه ی کافی سخت گرفته
شما از این سخت ترش نکنید،
مگه ما جز خودمون دیگه کی رو داریم؟!
عکس از پیاده روی دیروزم هستش
روبروی همین غروب و دریا قسم خوردم با خودم مهربون تر باشم از این به بعد…
