اینکه انتظار داشته باشین اوناهم به شما اهمیت بدن طبیعیه. ولی من قبلا یه دوست داشتم که آدم مودی بود یعنی یهو باهات صمیمی میشد ولی دو ساعت بعد طوری رفتار میکرد که انگار غریبیست اینطور رفتاری اذیت کنندست برای اطرافیان.
یه جورایی.
اینکه اهمیت میدید با شخصیت جلوه کنید عالی ولی تو یک نگاه کلی باید به تعاملاتتون استاندارد بدید مثلا بگید ادمای غریبه محدود ترن تو مصاحبه با من و من کم گویی رو ترجیح میدم و اینکه لبخند ملیح میزنم و قوی دست میدم این میشه معیار معاشرت با غریبه و اشنا هم یه معیار جدا داره مثلا لبخند گشاد تر کمی چاشنی شوخی... و اینا میشه استاندارد ثابت شما برای شخصیت و اداب معاشرت . دیگه گفت و گو با خودی و صمیمی ها هم ک جای خود داره و راحتیش توی ضمیر ناخوداگاه. در کل سخت نگیر
نه من اینجوری مودی نیستم. اتفاقا نمیخوام اون اخه فکرکنه که رومخم یا وابستم پیش اومده واسم.. بعد من مثلا منتظرم که یبارم اون پیشقدم بشه تا تعادل برقرار بشه
مثلا رابطه یه طرفه باشه خب یه جایی ازکار ایراد داره
نه اخه از وقتیکه اومدم دبیرستان وضعیتم همین شد، اصلا نتونستم با غریبه ها کناربیام وضعیتم خوب نبود
مثلا دستام عرق میکرد، بیقرار بودم، دلهره داشتم، سردردمیگیرفتم ازین حالات بودم توی برقراری ارتباط که یجوراییم.. منزوی بودم یعنی سطح کلاس نمیتونم باکسی بخصوص غریبه ها ارتباط بگیرم
درک میکنم. من خودم آدمیم که به اطرافیانم اهمیت میدم ولی اگه ببینم رابطه یک نفرست و فقط منم که دارم اهمیت میدم حذفشون میکنم. در رابطه با اضطراب هم سخت نگیر واقعا چه اهمیتی داره که راجب چه فکری میکنن؟ ارزششو دارن؟
یک مشاوره انجام بده عزیزم . جاهای عمومی زیاد برو با تور های کوهنوردی و اینا هماهنگ باش هرچی بیشتر تو جمع باشی زودتر اوکی میشی کتاب بخون سطح مطالعه ک بره بالا راحت تر ارتباط میگیری چون هم اطلاعات عمومیت زیاد میشه هم دایره لغات و فرهنگیت بازتر. از ی طرف دوست پیدا کن سعی کن مجازی نباشن و مفید باشن دوستایی ک بتونی یک ساعتی رو توی تایم مجاز و تایید شده باهاشون بری بیرون
الان بازم یه ساله باهاشون توی یه کلاسم ولی انگار واسم بیگانه‌اند نمیدونم احساس خوب ندارم باغریبه
اهل کتاب که نیستم، کلاس اینام نرفتم تابستون.
دوستم که پیداکنم درعرض یه هفته طرف اصلا فراموشم میکنه ولی برعکسه ها، اتفاقاهوای دوستای جدیدمو هرروز دارم
زیاد هوای ادما رو نداشته باش بیش از حد؛ در حد خودشون باش. سعی کن کتاب خون باشی قول میدم مفید باشه. حستو درک میکنم وقتی به یه شهر دیگه رفته بودم سال اولش افسردگی باعث شد همینطوری باشم ولی با همین چیزایی ک بهت گفتم غلبه کردم و حتی از کنار ادمایی ک بعضی وقتا سعی میکردم با تحقیر دیگران خودشون و گنده کنن خیلی راحت عبور میکردم فقط سخت نمیگرفتم میگفتم هدف من درس و تحصیل و بس هرکی از من خوشش بیاد خودش میاد سمت تایپ شخصیتی من
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز