عزیزم من یکبار جدا شدم ،بچه هم نداشتم ازش،خونه پدرمم جا داشتم،خرجی هم داشتم ،ولی ولی ولی نمیدونی چه حرفایی چه رفتارایی
خود پدرم نمیدونی با من چجوری رفتار میکرد
دو سال مجرد موندم رفتارای بابام خستم کرده بود نمیزاشت حتی بیرون برم
با اینکه یک ریالی هم ازش کمک مالی نمیخواستم
منم عاطفه ی فرزندی نمیزاشت قید بزنم و برم برای خودم یه جایی رو اجاره کنم
مجبور شدم ازدواج مجدد کردم
یه موقع هایی به خواهرامم میگم شماها جای من نیستید و نبودید که ببینید من چه شرایطی داشتم و مجبور شدم وگرنه مجردی شرف داره به متاهلی
و خیلی مسائل دیگه که واقعا جاش نیست بگم
تا شب عقد میخواستم بهم بزنم یعنی تا این حد به ازدواج مجدد مطمعن نبودم
نمیگم بدبخت شدم نه
ولی مشکلات متاهلی خیلی بیشتره
نرهای ایرانی اکثرا پسر مرد دیگه رو قبول نمیکنن...دوستت باید فکر اینجاشو میکرد. روحیه ی بچه نااابود میشه.بخصوص پسر که از نظر روانی به مادر وابسته هست. خدا کنه مادربزرگش ادم با محبتی باشه
این مورد تغییر رفتار پدر و خانواده رو من بشدتتتتن درک میکنم. پدرم عین بلانسبت حیوان اسیر با خواهرم برخورد میکرد. خواهرم محبور شد به شوهر عوضیش برگرده . میگفت کمی دیگه میموندم خونه بابا، بعید نبود سرمو از تنم جدا کنه برای حفظ ابروش و ترس از حواشی طلاق
حالا اگه بچه دختر باشه کار سختتره آدم تو این زمونه نمی تونه به راحتی به کسی اعتماد کنه
خدا خودش صبر بده
دوره زمونه انقدر کثیف شده که دخترت رو هم اعتماد نمیکنی!
چندوقت پیش یک خانمی میگفت دخترم 9سالشه شوهرم یک جوری نگاهش میکنه با اینکه از این شوهرشم بچه داشت ولی مردک حیوون معلوم نیست چیکار میکرده که زنه میگفت میخوام برم نون بگیرم اعتماد نمیکنم دخترم رو با این مردک تنها بزارم
باز مادره بدتر از اون بی همه چیز که با وجود چنین خطر بزرگی و شرایطی نشسته بود نگاه میکرد
اونی که بچه داره و جدامیشه شرایطش باشماکه بچه ندارین خیلی فرق میکنه تو ازدواجهایی ک ب جدایی میرسه و بچه دارن واقعا بچه خیلی آسیب میبینه و پدر ومادر بعدجدایی خیلی جوانب رو باید بسنجن برای ازدواج مجدد...
