باید یاد بگیرم تنهاییِ خودم رو سفت بچسبم
و تا میتونم خودمو دوست داشته باشم و بغل کنم
چون هر آدم جدیدی که وارد زندگیم میشه
میشه یه دوست جدید
و کلی خاطرات جدید و عمیق،
که همیشه تو یاد و خاطرم هستن
و فراموش کردنشون کار من نیست
و وقتی بی دلیل میزارن و میرن،
من میمونم و کلی خاطرات و یه زخم عمیق تر...
اون وقت دوباره باید به کنج تنهایی خودم پناه ببرم
و خودمو سفت بغل بگیرم
و زخمای عمیقم رو التیام ببخشم
و توی این مسیر یکی از چیزایی که خیلی بهم آرامش
میده موسیقیِ...
بعد از خدا و خانواده ام، موسیقی تنها نقطه ی اتصال من به این دنیای فانیه...
از ته دلم براتون آرزو میکنم که زندگیتون پر از آدمایی باشه که شما رو دوست داشته باشن، قدرتون رو بدونن،
تنهاتون نزارن و هوای دلتون رو همیشه داشته باشن🤲🤲
🌼🌼💛💛
💛دلنوشته💛
1403/9/3