پسرت از کلاس چهارم که شد بهت افتخار میکنه که شاغلی دوس داره بیاد محل کارت ...... تجربه کردم
به نظرم بهونه گیریش دلیل مهم تری از سر کار رفتنت داره
و من کہ مادرم سرپرست بود و بہ اجبار میرفت سرکار و من الان ی افسردہ بہ تمام معنام از زندگی از مجردی از کوفت زھرمار ھمچی حالم بھم میخورہ
اسی بابت شغل انقدر به خودت استرس و نگرانی نده! ما آدما یاد میگیریم خودمونو با شرایط وفق بدیم. از نوزاد تاااا پیر! گل پسرتم همینطوره
شما جلوش مسئله رو بزرگ نکن و اونو خیلی عادی و یه کار مثبت و درست و خوب جلوه بده
منم کارمند رسمی بودم ولی بخاطر پسر استعفا دادم
درکش میکنم
من ابتدایی بودم مامانم میرفت سرکار
دوس نداشتم برگردم خونه
ن مامانم بود ن بابام
خونه غرق سکوت
هنوزم یادش میوفتم دلم میگیره
وقتایی ک میومدم مامانم خونه بود حس میکردم دنیا رو بهم دادن
میتونی با خودت ببریش سر کارت . ؟ من کار مال خودم هست بچه رو هم با خودم میبرم یکم سخت میشه ولی بهتر از تنها بودنشون هست
وقتی شنا میری سرکار پیش هرکی ک میزاری شاید اذیتش میکنه بچه ها خیلی چیزارو نمیگن حتنا ببرس پیش ی مشاور کودک خوب دلیلشو ریسه یابی کن وگرنه ماهام میریم سرکار ممکنه ی علتی داشته باشه که آزارش میده عزیزم پیگیرباش
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز