بعد از چند سال زندگی کردن اومدیم تو مرکز استان خودمون قبلا شهرستان بودیم و همسایه مامانم اینا
چقدر سخته چقدر حس خفگی و بدی داره حالم بده مخصوصا که دیدم مامانم یواشکی گریه میکرد اصلا نمیتونستم چیزی بگم خودمو مشغول میکردم الکی بگم نفهمیدم اگ یه کلمه حرف میطدم بغضم میترکید.
اونایی که شهر دروید حس و حالتون چطوره
میفهمم
حس و حال داغون
تو رفتی مرکز استانتون ما اومدیم از شمال تا جنوب
عادت کردیم.دوری مزایایی خاص خودشو داره
منی ک یک شبهم پدرمادرم تنهام نمیذاشتن مجبور شدم با شوهرم برم شهر دور و شب اولی که تنها خوابیدم اونجا یادمه تسبیح دستم گرفتم انقد صلوات فرستادم تا خوابم برد و یه خوابی بود ک انگار چشم باز کردم صبح شد همین قدر زود ....و دیگه چ عذابایی ک‌نکشیدم از ترسم تا صبح نمیخوابیدم لعنت بمن ک دنبالش راه افتادم رفتم
عزیزمممم
میفهممت، خودم هم تجربه ش کردم
فقط بهت اینو بگم که باید تحمل کنی تا عادت بشه برات
اگه آدم درونگرایی هستی که برات سخت تر هم میگذره ولی اگه برون‌گرا باشی زودتر با بقیه گرم میگیری و چند روز دیگه سرگرم دوستای جدیدت میشی و کمتر دلتنگی میکنی
در کل بزار بگذره فقط
خب چرا مهاجرت کردین
من 3ماه اول همش ازدوری خانوادم گریه میکردم
ا(مضات عالیع) رو هم به امضات اضافه کن چون تو تاپیک خودت این جمله رو میبیتی
من از شمال به تبریز
خیلی بده من ۵ ماهه شهر غریبم شوهرم به جای اینکه برام وقت بزاره میره خونه مامانش بالا من تنها خونه میمونم هیچکسو ندارم برم پیشش هعی
ما توی یک شهریم ولی از خونه مامانم خیلی دورم.اگه شهر دیگه بودم مطمئنم برام خیلی سخت می‌گذشت با اینکه دیر به دیر همو میبینیم.درکت میکنم سخته ولی بمرور مطمئن باش عادی میشه
کاملااا میفهممت. منم هروقت میرفتم پیششون یا مامانمشون میومدن خونم بعد که میرفتن غم عالم میومد سراغم،خیلی سخته ولی خب زندگی همینجور نمیمونه عادت میکنی کم کم
الانم که بچه دارشدم باز بهتر شدم وسرم گرمه
به جای تاپیکت امضات و خوندم و خندیدم🤣✌️
از وقتی عروسی کردم اومدم شهر غریب و دور از همه دیکه عادت کردم طوری که اینجا برام بهتره
کاش میشد منم برم راه دور ....
دور شم از اینجا
