من چه روزایی رو گذروندم

بچگی سختی داشتم خیلی سخت... توی یک جنگ طایفه ای... شب ها ارامش نداشتم تو خونه در رومون قفل میکردن و توی حیاطمون با تفنگ اموالمونو میبردن و پدر و مادرم فریاد کمک سر میدادن و ما از ترس می لرزیدیم... اون روزا گذشتن و ما مهاجرت کردیم

توی شهر جدید... مستاجری و بیکاری پدرم و روزای سخت هممون.. ـاز لحاظ عاطفی هم ارتباط صمیمی با خونوادم نداشتم کلا وقت محبت نداشتن همه چی هم برام ممنوع بود ارتباط با دوست و بیرون رفتن و... یادمه حسرت خیلی چیزا ب دلم بود از پوشیدن بگیر تا خوردن و حتی یه بغل ساده پدر.... 

من دبیرستان تموم کردم ولی فقط خدا میدونه چه جوری بهم گذشت

بعد هم عاشق شدم و داستان های بعدش.... که قبلاداستانشو چندسال پیش همین جا گفتم و قدیمیا میدونن اونجا هم چه روزای پرتلاطمی داشتم

یه عشق نافرجام و یه ازدواج اجباری.... و چهار ماه بعد عقدم خودکشی عشق سابقم وشروع روزای افسردگی من

و تو اوج افسردگی و شکستنم متعهد به یه رابطه عقدی که نه دلم باش بود و نه توان ادامه دادنشو داشتم و نه اجازه داشتم تمومش کنم اینو هم قدیمی های سایت میدونن که چی بهم گذشت و من توی تمام این روزا فکر میکردم آخرشه و من تباه شدم

گذشت و گذشت و گذشت.... من اینو هم مثل تمام قسمت های ناخواسته زندگیم پذیرفتم و ادامه دادم با کسی که زمین تا آسمون بود فرقمون... عروسی کردم بدون جشن بدون دلخوشی.... و باز گذشت و من مادر شدم... من درس خوندم معلم شدم خودمو ساختم و ادامه دادم و باز خدا بهم یه بچه دیگه داد و من امروز با 32سال سن کوهی از تجربم

و الان به پشت سرم نگاه که میکنم به جون سختی خودم افتخار میکنم و دلم میخواد خودمو بغل کنم و بگم کار هرکسی نبود گذر از اونچه تو کشیدی 

اومدم اینجا به شماها هم بگم هیچ کجای زندگیتون ناامید نشین چون شما نمی دونید چه روزایی در انتظار شماست... بعد از هرگریه ای بازم می خندین... بعد از هر در بسته ای خدا براتون در جدیدی باز میکنه که تصورشم براتون ممکن نبود... بعد از روزای سخت روزای آسون شما هم می رسند فقط صبور باشید و ادامه بدین شک نکنید ورق برمیگرده

قربونت برم انشالله خیلی زود خدا اتفاق های خوب براتون رقم بزنه

فدای شما... راستش خیلی دیگه وقت سایت اومدن رو ندارم با وجود دوتا بچه و کار بیرون...