منم شاغلم دو تا بچه دارم وقتم خیلی پره اما هنوزم با ۴۰ سال سن جای یه کسی که همدردم باشه تو زندگیم خالیه من با مامانم خوبیم اما اینطور صمیمی نیستیم از خواهرم دورم شاید بعضیا این حسشون با مثلا خواهرشون یا مادرشون هم ارضا بشه
حرف شما میتونه درست باشه اما درمورد آدمای معمولی تر نه شخصی مثل همسر من ..اتفاقا ایشون هم برای من کاری از دستش بیاد کرده و مهربون و زحمتکش و با وفاس دوستمم داره خیلی اما این وسط یه چیزی کمه همدل نیست همدم تنهایی هام و ناراحتیام نیست رضایت دیگران براش خیلی مهمه چون شدیدا با خانواده ش رودربایسی داره و حتی ازشون میترسه یا اون حس وابستگیش بهشون انقدر زیاده که خیلی وقتا ترجیح داده شده به من
این حرفِ من نیست و مشخصِ که شما در جریانِ اون چیزاییکه باید نیستید تا منظور منو بهتر درک کنید
اینا همه یا شدوهامونن یا سلف کانسپت کلا با کار کردن روشون میشه خیلی چیزا رو عوض کرد.
مردام کلا به خودشون و ایگوشون اهمیت میدن…..
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز