من درکت می کنم.چون خودمم از 10 سالگیم به یکی علاقمند شده بودم.این آدم از هر نظر ایده آل دخترا بود و خاطرخواه زیاد داشت.ولی 15 سال از من بزرگتر بود و شهر دیگه ای هم زندگی می کرد.من نزدیک به 20 سال به درگاه خدا دعا کردم.تو این مدّت هم با هیشکی نبودم.الانم نیستم البتّه.همیشه هم به خدا می گفتم چرا مانع ایجاد می کنی؟ لااقل دلیلش رو بهم بگو که بدونم.اونم نامردی نکرد و دلیلش رو نشونم داد.فهمیدم معتاد به الکله و خیلی آدم پرخاشگریه.تازه دیگه اثر زیادی از اون زیبایی و جوونی تو وجودش نمونده.ازش دلسرد و ناامید شدم و الان دارم با آرامش به سمت اهدافم حرکت می کنم.از طرفی علاقم به خدا بیشتر شده چون فهمیدم چه قدر دوستم داشته که منو از این آدم دور نگه داشته تا آسیبی نبینم.♥️ می دونی؟ بعضی وقتا فقط باید بذاری زمان بگذره تا آروم بگیری.درست میشه.فقط این که روی پیشرفتات تمرکز کن.مثل من انرژیت رو صرف عشقی که 10 سال دیگه معلوم نیست باشه یا نه نکن.من تازه دارم به خودم میام بعد از این همه سال.🙂
