من مجردم سنم بالا تو کارم پیشرفت نکردم و یک حرف‌هایی رییسم بهم زد چون خیلی ساکتم

از اولی که این رییس اومد تو قسمت ما یکی از همکارهای خانم رو بهش خیلی بها داد و به من جلوی چند نفر گفت تو خیلی ساکتی اصلا حرف زدن بلدی؟ و گفت آدم هر چقدر کار بلد باشه ساکت که باشه به جایی نمیرسه من خیلی از دستش ناراحت شدم دلم واقعا گرفته بعد دو سه سال اونقدر برای اون همکار خانم تلاش کرد تا براش پست گرفت در حالی که باور کنید که یک فایل بلد نیست سیو کنه  تو کامپیوتر البته کار های مربوط به اداره خودمون رو انجام میده منظورم اینه مهارت خاصی نداره 

اونوقت من فوق لیسانس و دانشجوی دکتری حیفم میاد اینطور اون رییس تحقیرم کرد از یادم نمیره 

بعد این رییس عوضی فهمیده بود ما باغ گردو داریم دو سه ساله آزمون گردو میخره حالا تا از بخش ما بره شاید یکی دو سال طول بکشه 

من نسبت به اون همکارم با اینکه توانایی بالا و تحصیلات خوب دارم پستی ندارم اینها با کنار از دست اون رییس عصبی ام شما باشید چه جور باهاش رفتار میکنید از این به بعد 

و اون خانم متاهل و دو تا بچه 

من کنکور خیلی سخت ارشد بیست سال پیش دادم نه تونستم اونقدر پیشرفت کنم و مجرد هم موندم حس بازنده بودن دارم به کسی مثل این همکار خانم 

دلم از دست رییسم پره بابت این حرفهاش  جای من بودید چه رفتاری باهاش میکردید بابت این تحقیرهاش