دیشب خیلی ترسیده بودم مجبور شدم تنهایی برم داروخونه

از وقتی یادم میاد یه پدر خودخواه داشتم یه مادر ساده ترسو چون حرف میزد پدرم به خدمتش میرسید پدرم با بیشعوریش پولش ثروتش به باد داد اگه نگاه داشت بود الان من پولدار بودم تصادف کردم مشکل جسمی هم اضافه شد اما کم نیاوردم جنگیدم تا پدرم خودش هم الان مریضه خونه نشین اما بازم پر ادعا بی شرف دیشب خواهرم مریض شد جز من مادرم کسی نبود بردیمش دکتر انقدر احساس درماندگی ترس کردم خواهرم زندگیمه به خاطرش از خودم گذشتم دیشب تب لرز شدید داشت از مدرسه گرفته بود بهش میگم مریضی مدرسه نرو سال آخر دببرستانه خدا برای همه رو نگاه داره برای ماهم خلاصه مجبور شدم تنهایی برای گرفتن دارو برم تو پنج صبح خیابون های خلوت اجازه ندادم مادرم خواهرم تنها بزاره خود مامانم هم از ترس زبونش بند اومده بود منم داشتم سکته میکردم اما محکم بودم با این پا برای اولین بار خیابون دویدم تاریک بود الان داروخانه ها طوری شده مریض خودش باید بارکد بزنه کارت بکشه این داروخانه هم قبول نمیکرد ا که کسی بلد نباشه خودشون بزنن منم خودم رفتم برای اولین بار به خاطر بی پدری خودم دلم سوخت پدر دارم ولی انگار ندارم هیچکس نبود نمیدونستم به کدوم فامیل زنگ بزنم از کی کمک بخوام قربونش برم به خدا گفتم به امام رضا ش گفتم خیلی حس بدی بود