سلام اصلا دوس ندارم امید الکی بدم
راستش من یه سال پشت کنکور موندم، و سال بعدم کنکور دادم پیام نور قبول شدم ولی نه رشتمو دوس داشتم نه دانشگاهمو آخر بهم برخورد همه خانواده و دوستام مسخرم میکردن، اصلا مشاورای بی سواد میگفتن دیگه سربازی و اصلا قبولم بشی نمیزارن ثبت نام کنی، ولی من گفتم اگه شده اینطورم باشه ولی من صدمو میزارم، اون سال چهار ماه مث آدم خوندم بشدت زحمت کشیدم دانشگاه خوارزمی تهران قبول شدم و چهار سال بعدم دانشگاه تهران قبول شدم ارشدم رو، بعد پایان دوره ارشد هم تا نزدیکی مهاجرت رفتم ولی هنوزم نشده،
میخوام بگم اون تلنگره رو به خودتون بزنید باید به غیرتتون بر بخوره و بدون ترس و پر امید بخونید، شما لایق آینده خوب هستین، هیشکی آدم بازنده و شکست خورده و ضعیف رو دوست نداره، یا تلاشتون رو کنید و برنده بشید و لذتشو ببرید یا اگه خدایی نکرده کم کاری کردین و نشد فردا روز به زمین و زمان بد و بیراه نگین.
موفق باشید