درسته . خدا به هرکس به اندازه ی نعمتی که بهش داده تکلیف خواسته . مثلا به یکی مال و علم و دانش و سلامتی و خانواده ی خوب میده در عوض تکلیف اون نسبت به کسی یکی از اینا یا چندتا شو نداره بیشتره
هرکه بامش بیش برفش بیشتر.
مثلا یکی چشم نداره یکی گوش نداره یا یکی فقیره . از اونا انتظار و تکلیفی که میخاد نسبت به اونایی که داده کمتره . در ضمن اونا به خاطر نداشتن این نعمتها از گناهانی که بواسطه ی داشتنش ممکنه انجام بدن در امان می مانند و خدا هم لجر و پاداش صبرشان در برابر این رنج ها و سختیها رو بهشون میده . الله مع الصابرین .
البته بنده ی خدا هم باید سعی کنه تو بندگی نسبت به بقیه سبقت بگیره. و تنها بگه جون ندادی پس منم بیخیال میشم هم درست نیست .