علی رغم میل باطنیم
جایی مشغول هستم که اکثرا مردها و تعداد کمی از خانمها میان در مورد مسائل زناشویی شون باهام حرف میزنن
حالا نپرسید کارت چیه ( یکجورایی کادر درمانم)
بعد من خودم مجردم
انقدم بعضیاشون بی شرم و حیا هستن
میگم بفرمایید با همکار آقامون حرف بزنید
باز ادامه ی حرفشون رو میزنن و رخت خواب پهن میکنن
با همکارم صحبت کردم که آقا پیش من نفرستید
میگه اونا به شما بعنوان شخص حقوقی نگاه میکنن
و اعتماد دارن
گفتم من معذب میشم نمیخوام مراجع آقا ببینم
درستش هم نیست
من برای خودم مرز هایی دارم
از خجالت سرخ و سفید شدم بعدشم با سر درد اومدم خونه
بنظرتون کار درستی کردم یا نه؟؟
