عزیزم هیچ پدر و مادری به هیچ عنوان حق نداره با فرزندش دردودل کنه. خیلی آسیب میزنه به روان بچه ها، چه کوچیک چه بزرگ. من خودم تجربه این قضیه رو داشتم و تا سالهای سال اثر مخربی میمونه روی روان شما.
به نظر من مادر شما شخصیت مهرطلب و وابسته ایی دارن و ترس از ترد سادگی و تنهایی. نصیحت کردن شما و توصیه هاتون در ایشون اثری نخواهد داشت. حتما در اسرع وقت از یک روانشناس خانواده براشون وقت بگیرید تا حقایق رو از زبان ایشان بشنون. و حتما تاسیر مثبت خواهد داشت. وگرنه روال زندگیتون تا آخر همین خواهد بود. خصوصا که پدرتون نقطه ضعف مادرتون رو میدونن و نهایت سواستفاده رو میبرن ازش.
من و مادرتون تله رفتاری مشابه داریم، یعنی ناخودآگاه دوست داریم قربانی باشیم و جالبه روان‌رنجور‌ها و روان‌نژندها زود جفت میشن! تا درمان نشه کاری از هیچکس برنمیاد و ریشه در کودکی داره...اگر اهل مطالعه است مقاله‌هایی با این مضمون‌ها رو براش بخون و با هم بحث کنید..مثلاً بگو مامان این مقاله منو یاد شما میندازه و بگو فلان...و حتما ادامه بده تا شاید تلنگر بشه...اصلا هم تسلیم نشو چون این مشکل یک شبه پیش نیومده! حداقل یک سال تا مطب همراهیش کن...به زور ببرش، با گریه یا تهدید! برو و پشت در بشین تا بیاد، هیچ سوالی هم ازش نکن! فقط هلش بده که بره
سلام عزیزم متاسفم واقعا
ولی ببین من هم مشکل شما رو داشتم ولی مادرم پیش ما درد دل نمی‌کرد
پدرم هم خیلی مهربونه بود ولی وقتی عصبانی میشد ...
ما همیشه پدرم رو مقصر میدونستیم حتی وقتی مادر دیالیز میشد مادرم کاری میکرد ما اون رو مقصر بدونیم
ولی بعد فوت پدرم همه چی معلوم شد که مادرم رفتارهای درستی نداشته همه ما رو دق داد اون وقت تازه دوزاریمون افتاد که چه خبر بوده
البته که تو دعوا هر دو طرف مقصرن به نحوی ولی اینکه یکی همیشه مظلوم باشه واقعیت ندارد
روی خودت کار کن وقتی مادرت برای درد ودل میاد بگو عوض این حرفها بلند شو باهم بریم پاساژی جایی پارکی قدم بزنیم ولی حرف در مورد دعوا ممنوع.با احترام با هر دو شوند برخورد کن چون شما تمام واقعیت رو نمیدونی ولی نذار روانت رو از الان در گیر کنن
دیر به فکر ترمیم این رابطه افتاده ولی تا حدود زیادی قابل تغییر و قابل تحمل میشه
مشکل اصلی هم اول تغییر رفتارهای مادر هست چون ما نمیتونیم دیگران تغییر بدیم اما خودمون میتونیم تغییر بدیم
بچه ها بخاطر اسایش خودشون میگن
اما فکر نمیکنن این زن مثلا بعد بیست سی سال زندگی چطوری یه زندگی رو که عمری پاش گذاشته رو رها کنه و دیگه بعد این سن و سال چطوری اینده‌اش میشه
عزیزم وارد بحث هاشون نشو
غیر مستقیم به مادرت کمک کن مثلا با شناسایی رفتارهای اشتباهش و راه حل هاش
و رفتن پیش مشاور حاذق و به درد بخور در حوزه خانواده و روابط همسران
از اونور کارهایی برای بهتر شدن حال روحی مادرت مثل یه پیاده روی ساده با هم برید و ...
ولی با ورود به دعوا و طرفداری از یکی‌شون باعث میشی اتیش دعواهاشون شعله ور بشه و خشم طرفین بیشتر بشه و جور دیگه ای سر دیگری خشم‌شون خالی کنن
درسته قبول دارم ، من خودمم همیشه میگم یه زن تنها خیلی سخته تو این اوضاع زندگی کنه ؛ بچه هاشم یه روز میرن سر زندگیشونو اون بنده خدا می مونه
شوهرش اول خیلی هارت و پورت کرد ولی بعد به دست و پاش افتاد که برگرده ؛ برنگشت
الانم طلاقش نمیده ؛ میگه لااقل بعد من یه حقوقی برسه به این بنده خدا ؛ ولی چه فایده عمرش سوخت
