شمام مثه من زیادی یهو جوگیر میشین تو خانواده شوهر

نکن نکن نکن نکن

من خرییت کردم تو نکن بعدا مثل من روزی هزار دفعه میگی این چه غلطی بود من کردم خانواده شوهر همون باید تو حایگاه خودشون بمونن

منم منم 

ما یه عروس داریم من فک کردم میتونه مثل خواخر باشه برام این همیشه در حال باد کرده واسه ما بی دلیل بعد مادر بیچاره من انقدر به این احترام میذاره از اول همه کار براش کردیم نه برا اونا هرکی عروسمون میشد میکردیم این ولی باز تو قیافس

اشتباهه گلم . منم اینجوری ام. هرجا هم میشینن فامیلای شوهرم میگن خوش به حالتون چه عروس خوش مشرب و صمیمی و خوش خنده ای.

ولی این صمیمیت بیش از حد باعث میشه هربار یه حرفی بهم بزنن مادرشوهر و خواهرشوهرم که تا مغز استخونم بسوزه. دیگه صنیمیت نمیخوام احترام میخوام. میخوام وقتی باهام حرف میرنن حرفو مزه مزه کنن. اصلا مواظب حرف زدنشون نیستن 

من خیلی کم حرف و ساکت بودم.به قول اون دوستمون اگه چیزی ازم میپرسیدن جواب میدادم.

از بد روزگار افتادم تو یه خانواده‌ی شلوغ و پر سر و صدا و خوش صحبت و این کم حرفیه من زیاد به چشم میومد‌.همه یا مستقیم به خودم میگفتن،یا به همسرم یا واسطه خبر می‌آورد که چرا فلانی اینقدر ساکته؟چرا بُق کرده؟

همه اینها باعث شد الان به نقطه‌ی مشابه شما برسم و بعد مهمونیا همش خودمو سرزنش کنم.

البته هنوزم اگه تو جمع چیزیم باشه ساکت باشم،سریع میگن چیزی شده ناراحتی؟🥴