دنیای سکوت عالمی اسرارآمیز است، پُر از ازدحام و چون صحنه‌ای است که میلیون‌ها افراد ناشناس در آن آمد و رفت دارند. انسان در عالم سکوت مسائلی مشکل را برای خود حل می‌کند، مطالبی را که جرأت اظهار کردن آن را ندارد با خود می‌گوید و از خودش جواب می‌گیرد، راز و نیاز می‌کند، زبان گله و شکایت می‌گشاید، خود را سرزنش می‌کند و مجلس مشاوره‌ای برای خود تشکیل می‌دهد. در آن حال رابطه او با هستی دیگری یا ذات مثالی به قدری نزدیک است مثل اینکه دو نفر رو به روی هم نشسته مشکلات یکدیگر را حل می‌کنند...
هستی و نیستی | ژان پل سارتر