ماجرای نازایی تا سقط و زایمان من

اومدیم خونه و چقد ناامید بودم ولی دتبال یه دکتر دیگه گشتم و گفتم بزار نظر یکی دیگرم بپرسیم بااینکه دکتر اولشم دکتر مشهوری بود خلاصه بردمش یه دکتر دیگه تا ازمایشو سونوی شوهرمو دید گف کمتحرکی اسپرم و کیست بیضه دارن براش دارو نوشت گف مصرف کن بیا خودمم انقد داروی هورمونی مصرف کرده بودمکه جفت تخمدانام تنبلی شدید گرفته بودن اون ماه دکتر نرفتم و شوهرمم داروهاشو مصرف کرد منم مشغول امتحانات دانشگاه بودم انقد مشغول بودمکه موعد پریودم یادم رفت و بله بی بی چک مثبت چقد خوشحال شدیم ولی بعدش افتادم رو خونریزی رفتم دکتر ولی جنین سالم بود روزا بسرعت میگذشت و من رفتم سونو انومالی اونجا بهم جنسیتو گفتن و چقد خوشحالی کردیم شبشم یه عروسی رفتیم فرداش ساعت ۹ شب خواب بودم رفتم سرویس تا اومدم بیرون یهو یه اب زیادی ازم بیرون ریخت و متاسفانه مجبور شدم جنین زندمو تو ۱۹ هفتکی سقط کنم

اره

چقد گریه کردم چقد سخت بود شوهرم اون شبو بیرون بیمارستان مونده بود تاصب خیلی بهمون سخت گذشت و منیکه دیده بودمش افسردگی شدیدی گرفتم و چون یکی از اقوام طرف خودمم یه همچین موردی داشت نیشو کنایه های مادرشوهر گرامی شرو شد که شما همتون اینجوریین و مشکل دارین خیلی اذیت شدیم خیلی حرفای دلخور کننده ای شنیدیم ودم نزدیم 

بعد ۳ ماه دوباره اقدام کردیم به اصرار شوهرم ولی اول رفتیم همه ازمایشاتو دادیم بااینکه برا سقط اول لازم نبود به اصرار و پافشاری خودمون و معلوم شد من غلطت خون دارم و من برا هزینه ازمایشا انگشار عروسیمو فروختم

روزای خیلی سختیو گذروندیم و شوهرمو دوباره بردم پیش دکترش دور اول داروهاش نتیجه نداد و در مراجعه بعدی بازم ای وی اف گفتن ولی گف بازم برات دارو مینویسم مصرف کن بیا برا ای وی اف دیگه بیخیال شدیمو اوندیم تا پول جمع کنیم و اقدام مرتبی هم نداشتیم ولی در کمال ناباروری من بازم حامله شدم

ولی از همون روز افتادم رو خونریزی شدید مثل لخته تو هفته ۶ رفتم قلب نداشت هفته ۷ رفتم قلب داشت ولی همچنان لخته بود تو هفته ۱۱ انقد خونریزی کردمکه دیگه گفتم اینم رفت ولی درکمال تعجب حال جنین خوب بود کلا استراحت بودم و هروز تزریق انوکساپارین و شیاف هروز استرس هفته ۱۹ داشتم که خدایا نکنه سقط شه استراحتمو خیلی کردم شدم هفته ۲۰ یکم خیالمون راحت شد تا اینکه هفته ۲۱ تست امینو شورم مثبت شد خیلی روزای سخت و بدی بود استراحت مطلق مطلق شدم باینکه قبلشم استراحت بودم تا هفته ۳۰ که قطع شد و تا خاستم یکم خیالم راحت شه تو هفته ۳۱ درگیر فشار بارداری شدم فشارم همش رو ۱۵ بود و بالاتر شرایط تپش قلبمم خیلی بالا بودخلاصه سرتونو درد نیارم تازه با فشار داشتم مدارا میکردمکه درگیر تاخیر رشد بچه شدم البته ناگفته نمونه که مادرشوهرم خیلییی با خرفاش اذیتم کرد و همش و مداوم تو گوشم حرفش این بود که پسر من مشکلی نداره ایراد از توعه 

و چون مجبورا یجا بودیم خیلی عذابم داد 

باهمه این مشکلات بچم بدون هیچ مشکلی با وزن ۲۸۰۰بدنیا اومد و الان کنارم خوابه هرچند که سینه نمیگیره ولی بازم خداروشکر بخاطر بودنش خاستم بگم تواین راه ناامید نشین راه سختیه ولی ادامه بدین من الان ۱۶ روزه شیر خودمو میدوشم میدم و میخام تا وقتی شیر دارم شیر خودمو بدم دوس نداشتم بچم شیر خشکی بشه ولی خب هرکار کردم سینه نگرفت