زمان محردیم اونقدر اذیتم میکرد اونقدر دعوام میکرد اونقدر فحش ناموسی بهم میداد که من همیشه آرزوی ازدواج داشتم ازون خونه برررم خواستگار میومد می‌گفت خوبع خوبه ازدواج کن همینکه میگفتم بله باز شروع میکرد به مسخره کردن و بدوبیراه گفتن به خواستگار و به من جوری که دو بار جواب بله بع دو نفر دادم بخاطر حرف های مامانم دوباره پشیمان میشدم و جواب نه میدادم جوری شده بود که کسی میخواست بیاد خواستگاری میترسید که بازم اینکارو بکنیم تا اینکه یه بار پسر همسایه بچگیام بطور اتفاقی اومد خونمون و بعدش دیگه خواستگاری و اینا قبلش مامانم می‌گفت پسر خوبیه با سوداه فلانه بهمانه خودمم دوسش داشتم خیلی وضعش خوب نبود ولی خب دوسش داشتم از همون بچگی باز اینبارم قبول کردم ولی همینکه قبول کردم اذیت و ازار های مامانم شروع شد که این پسر گداست بدبخته فلانه بهمانه صبح تا شب بهم حرف میزد می‌گفت تو خوشت میاد شوهر کنی تو چون شوهر نداشتی افسردگی گرفته بودی ولی اینبار دیگه اینو دوست داشتم و جواب رد ندادم آقا مامانم شد دشمن خونیم حرف بهم میزد بد و بیراه بهم می‌گفت میخواست صدام کنه می‌گفت عشق شوهر ابرو برام نداشته بود 😮💨😮💨😮💨
ازدواج کن و الفرار
چقد بی رحم
ببخشید ولی چرا من از اون جمله ی عشق شوهر خنده ام گرفت
تا آخرش من دیگه ازفضای خونه اعصابم خورد شده بود قرار بود تابستان عروسی بگیریم زنگ زدم شوهرم گفتم هر چی داری جمع و جور کن بریم ماه عسل عروسی نمی‌خوام و من برخلاف میلم بدون عروسی رفتم سر خونه زندگیم😮💨😮💨
ولی بازم ولم نمی‌کرد هنوز که هنوزه زندگیم جهنمه تا پامو میزارم خونشون میگه تو شوهر کردی تو فلان تو بهمان فلان ی شوهرش خونه داره فلان داره تو هیچی عجله کردی و اینا درحالیکه ۲۷ سالم بود
بابا داداشت چیزی نمیگن من بودم هیچ وقت نمیرفتم خونش
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز