دنبال کار میگردم اضافه وزن هم اوردم .
خانواده ام مدام کارام را پیگیرند .
یعنی دارم روانی میشوم .
مذهبی هستیم .مذهب تا دلت بخواهد ارامش میده .
ولی سمی که تو جامعه وارد شده باعث استرس مامان بابام میشه .میگه امن نیست .
نه بیرون ارامش اعصاب داریم نه داخل خونه .
خوبه که نماز میخوانم وگرنه باید مشت مشت قرص اعصاب میخوردم .همون ایه های قران که باز میکنم من را از منفجر شدن منصرف کرده .وگرنه جام صد درصد تیمارستان بود.
مامانم فوبیا داره .من هم .لوبیا مامانم اینه وقتی بیرون باشم استرس داره بلایی سرم بیاد.
لوبیا نه فوبیا
این همه ادم دارن تو این جامعه بدون مشکل کار میکنن!
منم حس بی ارزشی میکنم
تازه بچم بدنیا اومده
حس میکنم هیکلم خیلی داغون شده و انرژی ندارم خودمو جمع و جور کنم و از اندامم ناراضی ام
احساس میکنم هیچ کاری نمیتونم خوب انجام بدم و تبدیل شدم به یک آدم که فقط باعث پرورش و پیشرفت باقی خانوادس و خودم هیچی
مساله اینه که هرکاری میکردم نه تنها تشویق نمیشم بلکه مانع هم میشند.
الان دلم میخواهد کار بکنم .
میگند فقط دولتی با ازمون .رشته ما را هم نداره .تعدادش پایینه .من هم نیمه شنوا خیلی دخالت میکنند .قبلا بیرون میرفتم خوش میگذشت .الان خیلی ناجور شده .چندشم میشه برم بیرون .حداقل برم سرکار .بازم کمی شاید ادمهای تمیز بیان .
عزیزم امیدوارم آزمون قبول بشی
اما شاید بهتر حرفه یاد بگیری
برای خودت کار کنی
یا خرید فروش مغازه ای بزنی
نمی‌دونم کردم شهری
محصولات خانگی
امروز سبزی خورش کرفس گرفتیم کیلویی 260
هر کاری که بتونی مستقل باشی به انجامش
