از دست دختر 5ساله م جون به لب شدم

من خودم یه مادرم و از اون دسته مادرایی که صد خودمو گذاشتم واسه بچم و از همه چیزم زدم که خواب و خوراک بچم اکی باشه و حتی وقتی خواب بود با تلفن حرف نمیزدم که بیدار نشه و کلی داستان دیگ.

و اطرافیان میگفتن اینجوری لوس میشه و....

من با خودم میگفتم نه کارم درسته و به اصطلاح این تز هایی که الان مد کردن که نباید به بچه بگی بالای چشت ابروی و..... همش درسته.

ولی الان بچم ۳سالشه و میبینم لوس شده.

من نمیگم به بچه بها نده یا بهش توجه نکن.میگم هر چیزی به اندازش.تشویق خیلیییییی خوبه ولی یه جاهایی تنبیه هم لازمه تربیت هست.(البته با تنبیه بدنی مخالف ۱۰۰درصد هستم)

بچه باید یاد بگیره نه بشنوه.

باید اداب زندگی رو یاد بگیره.

احترام به بزرگتر رو یاد بگیره

و خیلی باید های دیگ.

اما این روزا همه دارن مادر هارو تشویق میکنن که بچه های لوس و ننر تحویل جامعه بدن.

و موقعی که مخالفت میکنی محکوم میشی به سنگ دلی و....

ببین عزیزم دختر گل شما مشکلش فقط یه چیزه.

توجه بیش از حد شما.

همین و بس.

سعی کن بتدریج محبت و توجهت رو کم کنی و یکم قاطع باشی.

کاملا درسته حرفاتون و منم همین طور کارم ول کردم بیشتر به دوعلت یکی اینکه ذاتا آدم دردسر دهنده و بی خیالی نیستم نمیتونستم هروز خدا بچمو به دوشم بگیر خونه مادر و خواهر به مردم دلم رضا نمی‌داد و دوم اینکه گفتم خودم بالاسرش باشم بچه به مادر نیاز داره برم کارو برگردم دیگه انرژی ای براشون ندارم غافل از اینکه هرچی سرت شلوغتر وقتت بیشتر برنامه ریزی دقیق تر حالا انقد بخودم چسبوندم هردو از هم بیزاریم بچم مستقل‌تر من کنترلگرتر بعلاوه تمام چیزایی که استارتر گفتن

مثلا وقتایی که خیلی عصبیت میکنه بهش بگو خیلی از دستت ناراحتم و برای چند دقیقه اصلا باهاش حرف نزن حتی یک کلمه.

و اگه خیلی پاپیچت شد بگو ازت ناراحتم و فعلا نمیخوام باهات حرف بزنم.چون عصبیم کردی.

یا اگ درخواستی داشت بگو چون صبح داد و بیداد کردی و منو ناراحت کردی من الان نمیتونم برات فلان چیزو بخرم.

یا مثلا بهش بگو چون خیلی بهونه گیری کردی و لوس بازی دراوردی شهربازی امشبت کنسل شد.

خوب پس شاهکار خودتونه دیگه عزیزم . 

شما یه گلدون هم توی خونه ات نگه داری نمیتونی فقط با اب و افتاب و کود دادن بهش نگهش داری باید هر از گاهی قیچی برداری برگ و شاخه اضافه شو بچینی . اگر دیدی داره کج میره بالا باید یه چوب محکم ببندی بهش تا مجبور بشه صاف و درست رشد کنه . هم تنبیه اصولی هم تشویق اصولی اساس تربیته یکی رو حذف کنی تعادل بهم میخوره . دوستانه میگم بهترین و رام ترین و حرف گوش ترین بچه دنیا رو هم داشته باشی به نوجوونی که رسید توی یه سیاره دیگه سیر میکنه مثل فنری هست که هر لحظه بخواد از دستت در بره اگر الان این ماجرا رو جمع نکنی بدجوری به مشکل میخوری ولی با یه مشاور خوب در تماس باش . چون این بچه ۵ سال با این روش گذرونده باید اقتدار شما رو اصولی ببینه تا بهش اسیب نرسه 

منم بخاطر بچم همه چیزو تعطیل کردم.

حتی خونه مادر یا مادرشوهرم نمیذاشتم که یه موقع بچم اذیت نشه.

ولی الان میبینم مسیرو اشتباه رفتم.

توجه و محبت بیش از حد همیشه نتیجه عکس میده.

حتی در مورد پاره تنت.

توجه میخواد،گهگاهی ازش بخوا یه کار کوچیک انجام بده برات بعد ازش تشکر کن

تشویقش کن 

بهش حرف های محبت امیز بزن

ازش سوال بپرس مهدش چجوری گذشته دوستاش چجورین

بهش اعتماد به نفس بده تاییدش کن

براش هدیه بخر

هم تو هم پدرش باید براش وقت بذارید

و صد البته بچه به تنبیهم نیاز داره البته نه کتک

در ضمن تنبیه هم قوانین خاص خودش رو داره . و اینی که شما میگی یکی از اشتباه ترین هاش هست . از اتاق بچه که یه محل امن هست براش و شب اونجا میخوابه نباید به عنوان محل تنبیه استفاده کنی . حتما در این مورد مشاوره برو اگر نمیتونی اقلا توی نت مطالعه کن . 

منم همین طور همیشه میگم اون موقع این چی میشه منم که از الانم کاملا بریدم دیگه انشاالله که خوب میشن میگن شش سالگی هم سن بدیه

آخه خوبیش اینه که بازم حس میکنم کمبود داره چون نه میتونم یه دیقه تلوزیون ببینم یا گوشی به دس بگیرم یا با یکی چه حضوری چه تلفنی حرف بزنم کاملا یک زندانی هستم الانم مدرسه من راحت میام اینجا