بیست پنج سالمه شاغلم لیسانس دارم خودم خرج دانشگاه دادم خودم همزمان درس خواندم کار کردم با بدبختی پول درآوردم .حتی خانوادم ی کلاس ک ی چیزی یاد بگیرم نفرستادن منو الان ک با همون جون کندن شاغلم مادر پدرم دختر خالمو میزنن تو سرم ک اون این جوری اون اونجوری خسته شدم نمی‌دونم چیکار کنم تو سختی ها ذره ای کمک نکردن بهم حتی موقعی ک دنبال کار بودم پدرم نگفت اصلا تو چطوری داری میگذرونی حتی نپرسیدن مدرک ذانشکامو گرفتم یا نه از این مقایسه خسته شدم دختر خالم هزار تا کلاس فرستادن کلی هم خرجش کردن
توهم پدر مادرشونو با خوانوادت مقایسه کن
بیخیال اینه همش هست به مسیر خودت ادامه بده و لذتشو ببر از یه جایی به بعد باید یه گوشت در یه گوشت دروازه باشه
میتونم بپرسم کارت چیه؟
فقط مستقل شو راحت شی
یه استادی داشتم روانشناس بود
میگفت یه مراجعه کننده داشت طرف جزو وکلای به نام تهران بود که وقتی اسمش رو گفت درجا شناختم (:
میگه این تعریف میکرد از بچگی پدرش سرکوفت میزد ؛ طرف دانشگاه تهران کارشناسی گرفت برای ادامه رفت فرانسه و برگشت و گفت بایا بالاخره موفق شدم (:
پدرش درجواب گفت چه فایده تو که بچه نداری.
نتیجه میگیریم که :
ولشون کن و از مسیری که داریم به قهقرا میریم لذت ببر (:
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز