رفتن خونه ی خود آدم واقعا حس عجیبی داره
از طرفی خودم اصرار داشتم زودتر برم چون از این بلاتکلیفی خسته شدم
از طرفی نمیتونم باور کنم مثلا از ۲ ماه دیگه من توی اون خونه نیستم و جایی هم ندارم ، قراره بیام یه جای غریب تو یه خونه ی جدید و زندگی جدید
هم میخوام برم هم نمیخوام برم🥲🥲
یک حس خریت محض
خوشبخت باشین
واقعا همینه
رفتار خانوادت گاهی مثل یه مهمونه و گاهی مثل قبل
من آخرماه عروسیمه هم خوشحال هم حس غریبی دارم....
من که تا یک هفته بعد ازدواجم شب و روز فقط گریه میکردم انقد دلم برای خانواده تنگ میشد
من به شدتتت وابسته مامان و بابام بودم بیش از حد
خودم شیرازی ام شوهرم کورد
دیگه رفتیم کرمانشاه بعد ازدواج
یک هفته اول به خدا دیگه داشتم روانی میشدم
ما برای پا گشا
باید سه روز بگذره که بعدش دعوت کنن
دیگه مامانم بعد سه روز زنگ زد
برای پا گشا
خانواده شوهرم رسم داشتن بعد از یه هفته دعوت کنن
یعنی میگفتن باید ۷ روز تموم بشه بعدش دعوت کنن
یعنی من داشتن روانی میشدم 🥲😂😂انقد گریه میکردم شوهرم میگفت اسیرت نکردم که یه جوری گریه می‌کنی انگار قراره تا آخر عمر همین جا زندانی باشی و خانواده ات رو نبینی
وقتی رفتیم شیراز
بعدش که دوباره میخواستم برم خونه خودم خیلی گریه کردم
وقتی مامانم زنگ میزد یه لحظه میزدم زیر گریه مامانم
همش میگفت مگه شوهرت چیزی بهت گفته مگه بحثتون شده
