"نذار يه غم، هزار تا نعمت رو از يادت ببره !"🌱📿. نه ازدواج کردن اونقدر خاصهو نه جدا شدن اونقدر فاجعه و بحرانما عادت كرديم با خاص كردن رويدادهاعدم وجود و نبودشون را تبديل به فاجعه كنيم.واسه همينه كه در بعضی از جوامع٣٠ سالگى سن خاصيه چون فكر ميكنن بعدش قراره چى بشه!حالا قبلش چى بوده كه بعدش چى باشه!٢٩ سالگيمون خيلى خاص بود حالاكه ٣١ سالگيمون بخواد فاجعه باشه؟!اصلا فراتر از اون از صفر تا ٣٠ سالگيمون چه گلى به سرمون زديم كه حالا از ٣٠ تا ۶۰ نمی‌تونیم بزنيم؟اما ما هنر و تخصص اصليمون خود زنيهيعنى عاشق اين هستیم كه شرايط عادى رو بحرانى كنيمو بعدش براش دنبال راه حل بگرديم.الآن كسانى كه طلاق گرفتن مردن؟يا كسانى كه ازدواج نكردن خيلى درمانده هستن؟يا كسانى كه بچه دار نشدن خيلى بدبخت هستن؟!چى تو سر ماست انصافاً؟!لطفاًياد بگيريم كه ازدواج و مدرک تحصيلى و بچه و...معيار ارزش گذارى ما نيستو اين‌ها فقط انتخاب‌ها و تصميماتیه كه ما در طول زندگى ممكنه بگيريم يا نگيريم.پس هر موضوعى رو اونقدر خاص نكنيمكه جهت مقابلش تبديل به فاجعه بشه.
