کارم بهم شادی و انگیزه نمیده و سرکارم همکارام سنشون یکی نیست . حرف مشترکی نمی زنیم . نداریم یعنی . پدر مادرمم پیرن و حرفی نداریم که بگو بخند باشه ... نه خونه نه سرکار . دلم برا خنده هام تنگ شده ... نمی دونم به چه امیدی میرم و زندگی می کنم
خب دلم به چی خوش بشه ... دوستامم که همشون درگیرن یا با کار درست حسابی نه مثل من . یا با یکی هستن
فقط بگم دلم برا خنده هام تنگ شده ...
چقدر جملت غم داشت
چقدر دلم برای خنده هام تنگ شده💔
تهرانی؟
چرا باید موقعی که دارم برا مدارس استثنایی درس میخونم برا ازمون اینو ببینم😂
عزیزم شما درامد داری
و این مهمه
با درامدت تفریح کن
استفاده کن از تایم تعطیلیت
دوستات الان با کلی مشکل دست و پنجه نرم میکنن
و شما ازش بیخبری
پدر مادرتو ببر بیرون
بهشون حال بده گاهی
هیجان و شما بوجود بیار
تنهایی اینجوریت کرده دختر انشالله درگیر یه عشق پرشور و رویایی بشی و باهاش ازدواج کنی و از ته دل بخندی
نه ... قم هستم
ترو خدا دعا کنید کاری برام زنگ بزنن و درست بشه
معذرت میخوام ... آخه قبلا خیلی می خندیدم با دوستام اما احساس کردم اون شادی واقعی من رفت . هر کسی رفت سمت پیشرفت و من موندم و هیچی نشدم . یه کار رفتم دکترش خوب نبود حقوق نمیداد اومدیم بیرون . یه جا رفتم اونا دزد بودن و گفتن تو برو و دوستشونو گرفتن و بعد گوشیمو دزدیدن
و من تمام حرف هامو به خدا و اینجا گفتم ... کسی می دونستم شنوام نیست و نگفتم چون می گفتن حتما تو مشکل داری که گفتن برو و ....
دنبال کاری برو که توش پیشرفت باشه
شرکت‌های خصوصی سالم زیادی هستن
اونجا خیلی رفیق پیدا میکنی
هیچ دستاوردی بدون زحمت و آزمون و خطا نیست
اینقدر باید شغل عوض کنی تا جایگاهت رو پیدا کنی
تو این زمونه تا جایگاهت مشخص نشه دوست و رفیق و شوهر هم پیدا نمیشه
دوست دارم اما پدرم نمیشه و نمیان . چون شرایط بیرون رفتن ندارن پیرن و سختشونه . ضمن اینکه روحانی هستن و اذیت میشن ...
من خودمم تا حالا باهاشون پارک و بازاری نرفتم
اذیت میشن تو بیرون هم کلا ...
در ضمن با حقوق پنج و نیم کجا ببرمشون
اابته مادرمو چند بار دم حرم به آبمیوه دعوت کردم همین ... که اون هم با پادرد و اینکه حرف های دیگه بهم گفتن ... اذیت میشم
منم کارم با افراد معلول ذهنیه، تو مرکز توان‌بخشی
