بنا به دلایلی هیچوقت قرار نیس ازدواج کنم ، ۳ ماه دیگه میرم توی سی سال.
کسی هست تو شرایط من باشه؟
نظرتون در مورد آینده ماها چیه؟
چه پلن هایی دارید برای آینده باید چه کار کنیم
من خودم بعضی وقتا به فکرم میزنه فرزند خونده بگیرم
حالا نیاید بگید تو پیری و مریضی تنها میمونی ، هیچ مردی تو پیری و مریضی کنار زن نمیمونه بچه ها هم که ول میکنن میرن دنبال زندگی خودشون، این فقط زن هستش که توی پیری و مریضی کنار مرد میمونه و ازش مراقبت میکنه.
چرا میخوای ازدواج نکنی؟
بنظرم وقتی میخوای فرزند خونده بگیری ازدواج کن فوقش اگ ناموفق هم شد بچه خودتو بزرگ میکنی
موفق هم شد ک دیگ زندکی کن
ازدواج یه نیازه
چه از نظر عاطفی و...
منم آذر میرم توی سی سالگی
شرایط ازدواج ندارم خواستگارم ندارم داشته باشمم اول باید خودمو ب یک سطح مالی وظاهری قابل قبولی برسونم ک جلوشوهرم وخانواده ش خجالت زده نباشم بخاطر سر وضع خودم وخانواده م!!!!!که تااون موقع هم حداقل شده م ۳۵ساله ودگ هیچ امیدی نیس!!!!
برنامه م اینه آزمون وکالت بدم+ زبانم روتقویت کنم وتا۳۵مسلط باشم+ ماشین بخرم+ سازیادبگیرم+ اسکیت یادبگیرم +سفر تنهایی راتجربه کنم+ کتاب بخونم+ حداقل ماهی یکی سریال های خارجی خوب ببینم+ اخلاقمو خوب کنم کمک خونواده بشم+ارشد ودکتر حقوق بگیرم .....
منم دقیقا مشکل تو رو دارم
ببین ماها باید مهاجرت کنیم فقط
هیچ فایده ای نداره اینجا موندن
آخرش بمون میگن ترشیده و با تحقیر نگامون میکنن ولی اگه مهاجرت کنیم حتی ازدواجم نکنیم کسی اینجوری با تحقیر نگامون نمیکنه چون شوهر نکردیم
در کل گ.وه تو فرهنگ و این مردم نفهم
آره اطراف من زیادن
یکیشون والا کیف دنیا رو می کنه شرایطش هم البته خوبه
خونه ماشین همه چی کامل و مستقل،،یه دختر هم از پرورشگاه آورد با خودش زندگی می کنه،،دائم هم به سفره ماشالله
چون از ازدواج بدش میاد و بلده چه جور مجردی زندگی کنه خودش خیلی راضیه،،در واقع انگار ساخته شده برای این مدل زندگی کردن
