هفت سال عاشقش بودم بزرگش کردم انگار ی نوزادی دادن بغلم هفت سالش کردم بزرگش کردم صبوری کردم خون دل خوردم موهام سفید شد باید دودستی بدمش بع یکی دیگه دارم روانی میشم بدون اون نمیتونم دووم بیارم قراره بره خواستگاری دخترعموش سه بار غرورم نادیده گرفتم به پاش افتادم ولی روز به روز متنفر تر میشه ازم گناه من فقط اینه دوسش دارم
ی شب آرزومه با آرامش بدون قرص بخوابم خیلی خستم خیلی انگار کل دنیا جلوم وایستاده نمیتونم کاری کنم زورم به هیچی نمیرسه از هر طرف کاری درسی عاطفی
کسی مث من بود تجربه داریو کمکم کنید
یعنی چی
بگردم💔
منظورتون شریک احساسیتون هست یا بچه
عزیزم درکت میکنم چون همین بلا سرمنم اومد
متاسفم بابت این دردی که داری تجربه میکنی💔
میگذره اما زخمش تا همیشه هست🖤
متاسفم برا دردی ک داری میکشی اما ب خاطر کسی ک غرورتو له کرده به خودت و جسم نازنینت صدمه نزن
یه دوست دارم ۸ سال برا از دست دادن عشقش زجر کشید اونقد ک معده اشو داغون کرد یه عمل سخت کرد ۸ هفته رفت کما کل حافطه اشو ب جز بچه گی از دست داد یه ادم ۳۵ ساله الان میخابه پا میشه همه چی یادش میره ...نکن با خودت به خودت برس روزتو با کار و سرگرمی پر کن مواظب سلامتیت هم باش که بعدا پشیمونی سودی نداره
