هم شوهرت حق داره و هم باید بپذیره این بچه خودشم هست و باید پا به پای مادر صبوری کنه
حالا پیشنهاد من اینه یه مدت (مثلا یک ماه) برو پیش پسرت بخواب، تا بچه به محیط عادت کنه، یه عروسکم که دوست داره موقع خواب بده بغل کنه
بعد یه مدت کم کم شبا که خوابش سنگین شد،یه شب درمیون و در نهایت بعد یه مدت تو محیطی که بهش عادت کرده و عروسکی که وابستگیش جای تو به اون شده تنهاش بزار
دوتا پسرخالم تا دوران ابتداییشون با عروسکشون میخوابیدن(یکیشون تدی ، اون یکی استیج)
منم واقعا خودمو جای اون بچه میزارم برام سخته از مادری که وابسته اشم جدا بشم و تو محیطی که عادت ندارم بخوابم باشم(دیگه شنیدید آدم بزرگا هم میگن جام عوض شده بدخواب شدم)