خدارو شکر خوبیم
اختلاف نظر داریم اختلاف سلیقه هم داریم از بعضی از اخلاقاش هم خوشم نمیاد . اما دلیل نمیشه بد باشیم باهم . هزارتا نکته مثبت داره . قهر هم میکنیم اما کشش نمیدیم . هرکی مقصر باشه معذرت خواهی میکنه . اهل نبش قبر‌و فلان روز فلانی چیکار کرد فلانی چه حرفی زد، تو پارسال ب من گفتی بالا چشمت ابرو و اینام نیستیم . هر اتفاقی میفته قهر میکنیم آشتی میکنیم همه چی مربوط ب اون اتفاق رو چال میکنیم
البته ک هر چی هست مربوط ب هر دو طرف رابطه است. نمیشه یکی فرهنگ و شعور داشته باشه اون یکی گاو باشه بعد انتظار زندگی خوب و‌شادی هم داشته باشی
قرار نیس با ی قهر و بحث تمام خوبیای همو فراموس کنیم گاهی آدما خستن نیاز ب درک دارن ببخش بگذر وقتی عصبانی هستین باهم بحث نکنین ما تو بحثا اگه حرفمون بالا بگیره شوهرم میگه بسه ادامه ندیم میترسم دلتو بشکنم ،یا یموقع من کوتاه میام ،زندگی مثله ی تار مو هست اگه دو طرف بکشنش اون مو پاره میشه
تو زندگی بیشتر رفیقیم چیزای پنهونی نداریم همو دوس داریم شوخی میکنبم و ...
اول سعی کن مستقل باشی و روی پای خودت وایسی کسی که نتونه خودش خودشو شاد کنه از دیگران انتظار داره ...اینم بدون خیلیا ارزوشون زندگی شماست خیلیا پول ندارن ازدواج وجهیز بخاطرش چند ساله ازدواج نمیتونن طرف ضامن نمیتونه پیدا کنه واسه وام ازدواجش... من تو یه جمع دوستای نابینا رفتم گفتم شما چطور اینقد شاد هستید گفتن ما خدارو شکر میکنیم که خدا لااقل دست وپا بهمون داده یه دوستس داشتن هم نابینا هم دست معلول بود ...شوهرتونم اگه خیانت نمیکنه چاره چیه باید بسازیم تو ایران باید خیلی قوی و محکم باشیم ... اراده و قوی و مستقل .
کی گفته همیشه شادیم
غم داریم غصه داریم مشکل داریم امااااا همدیگه رو خیلی دوست داریم
سعی میکنیم باهم از پس مشکلات بربیاییم
از هم ناراحتم میشیم اما حلش میکنیم عشقمون قویتره
اخه خیلی زورگوعه من هم ظهر هم شب مجبورم غذا درست کنم
تا میام یه کم ب علایقم برسم کیگه من زن خونه میخواستم
اجازه ی سرکار رفتن بهم نمیده
همش خانوادمو مسخره میکنه
در مورد خودم دائم مشکلاتمو بزرگ میکنه مثلا من تو دعواها صدام ی کم میره بالا اینو کرده برامن آتو که تو عصبی هستی ۹ ساله زندگی نکردم فقط تو صدا بالا میبری در حالی که خودش ادمو روانی میکنه
گیر میده ، گیر ب روشن بودن چراغای اضافه همش میگه توگیجی یه حرفو ده بار باید بت بزنم همش میگه تو زن نیستی زنای دیگه بلدن تو بلد نیستی همش تحقیرررر خیلی خستم دلم میخاد فرار کنم
هردومون فراموش کاریم یادمون میره قهریم باهم حرف که میزنیم بعدش یهو یادمون میاد قهر بودیم و دیگه دیر میشه قهرو ادامه بدیم.
با چیزهای خیلی کوچیک حالمون خوب میشه مثلا من یه سفره ی قشنگ بچینم با غذای مورد علاقش خوش حال میشه
و من هم یه دور بریم بیرون دور بزنیم حالم خوب میشه
خب بستگی داره ناراحتی که میگی در چه حده
اگه مثلا خیانت دیدی یا تحقیر شدی یا توهین شده بهت خب حق داری فراموش نکنی و ناراحت باشی
ولی مسائل سطحی و زودگذر واقعا ارزش نداره که آدم علاقشو به همسرش فراموش کنه خب توی همه ی زندگیا هست دیگه طبیعیه پیش میاد
چندساله ازدواج کردید ؟ بچه هم دارید ؟
مثلا شوهرت اگه اشتباهی بکنه ازت معذرت خواهی میکنه ؟ ترس از دست دادنتو داره که مثلا هرکار برا حفظ زندگیش بکنه
من حس میکنم از بس بهم اهنیت نداده و براش مهم نبوده باشم یانباشم اینجوری شدم
نه احساس میکنم بیشتر یه دلخوریه
تا حالا شده کلا به ازدواجت شک کنی ؟ بگی اصلا این ازدواج خوبه یا بد بعد ببینی هیچ وقت برا از دست ندادنت تلاش نشده
زورگویی و حرف مرد تو خونه بوده
شوهره من حتی ساعت ده شب خودش تو خونه نشسته حال نداره بره ب من میگه برو شام و خریدارو بکن اگه نرم یک ساعت غر میزنه ک تو مگه زن نیستی پ شامت کو پ فکر شام نباید باشی
اینا عادیه؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز