مال منم قهرو هست، بعد دست پیش هم میگیره. الان ۳ روزه قهر کرده، چرا؟ چون جلو درب باشگاه منتظر مونده!
خدا لعنت کنه ننه باباشو که همچین بچه ای رو تربیت کردن، انداختن به جون ما!
مال تو خونه رو ترک کرده، مال من از خونه بیرون نمیره، میره تو اتاق خودش، درب رو میبنده، نه حرفی نه حدیثی نه سلامی، نه علیکی، تحریم هم میکنه! خدا ننه باباسو در قعر جهنم آویزون نگه داره، اینم ببره ور دلشون. من که بیخیالم. البته که زندگی این مدلی، زندگی نمیشه، ولی خب، بعد نزدیک به ۸ سال زندگی، یادگرفتم که برم بیرون و سرحال و سرخوش باشم و محل نزارم بهش، اونقدر در قهر و افسردگی بمونه تا بمیره، به من چه!