خیلی زود تنهایی ها شروع شد؛
درست مثل روزهایی که زندگی مشترکمان را شروع کردیم. خیلی زود همه چیز رفت به صفحه بعد
همه چیز برگشت به روزهای بی حمید؛🥀
با این تفاوت که حالا خاطره هایش هر کجا یک جور به سراغم می آید. شبیه پروانه ای🦋
بی پناه که به دست باد افتاده باشد، سر مزارش آرام می گیرم ...
جریان بعد از شهادت آن قدر سخت است که قابل مقایسه با تدفین و آخرین دیدارها در معراج نیست🥲 بارها پیش خودم گفته ام اگر قرار باشد حمید زنده شود و دوباره به شهادت برسد،
هیچ وقت برای شهادتش گریه نمی کنم، چون اتفاقات بعد از شهادت به مراتب جان سوزتر از این فراق است. روزهایی بوده که مریض بودم و چشمم به در خشک شده....🥲
دوست داشتم تا خود حمید بیاید و فقط یک لیوان آب به دستم بدهد، ولی فقط حسرتش برایم مانده است.❤️🩹
هنوز نتوانسته ام خودم را با این شرایط وفق بدهم ...
روزهای خیلی سخت بر من گذشته،؛ روزهایی که با یک صدا، با یک یادآوری خاطره
با دیدن یک زن و شوهر کنار هم بی اختیار گریه کرده ام🍂
روزهایی که همه چیز خاطره حمید را به یادم می انداخت؛ از شنیدن مداحی هایز که دوست داشت گرفته تا بوی عطرهایی که می زد. روزهایی که حرف های خیلی تلخی می شنیدم. این که حمید برای پول رفته، این که شما حقوقتان از نظر شرعی مشکل دارد، چون حمید برای ایران شهید نشده است😔