جالب بود .من خودم بچه ها رو می برم سینما توی این سالها و انیمیشن ها لوپتو از همه اش جالب تر بود به نظرم .
حرفاتون درسته ولی من به یه نگاه جامع تری معتقدم اونم این نگاه که لزوما رسانه ها قرار نیست ملاک ما برای الگو پذیری باشن . مثلا لزومی نداره اگر ما به کاراکتر با موی آبی دیدیم حتما پاشیم بریم موهامون رو آبی کنیم . ما باید به بچه هامون یاد بدیم که بیننده ای عاقل و منتقد باشن در هر چیزب که می بینن یا میخونن خوب و بد رو غربال کنن اینجوری تاثیر ضمیر ناخودآگاه به کمترین حالتش میرسه. چون ممکنه شرایط کاری یا درسی ادما جوری باشه که مثلا با رسانه های خارجی در ارتباط باشه یا حتی کسی واقعا باید بره اونجا . اگر ما انقدر بخوایم همه چی رو فی.لتر کنیم مبادا بچه الگو بگیره وقتی در چنین موقعیت هایی قرار گرفت متوجه نمیشه که لزوما نیاز نیست تاثیر پذیر باشه از محیط و میتونه سبک زندگی خودش رو هم داشته باشه