خانواده شوهرم و شوهرم

من فک میکردم رو حساب سن زیادش و اینکه اون همه احترامی که من نتار وجود نحسشون میکردم، شاید آدم باشن 

من توقع طرفداری آنچنانی نداشتم، اما چرا دیگه مادرمو حرف میگن، مگه اصن بحت مادرم بود 

انگار عقده داشتن از قبل 

اینم بگم گدرم وقتی فهمید کامل قهوه ایشون کرد

بازم میگم من از کارم پشیمون نیستم 

به قول جاریم، عدو شود سبب خیر گر خدا خواهد 

دعوای ما یه خیری که داشت شناخت ذاتشون بود 

شما که سیاست دارین بگید از الان چکار کنم که نبینمشون 

شوهرم بی طاقت شده و برام مهم نیست من از لحاط روانی، شوهرم به زور تحمل می‌کنم 

مقصر شوهرم، من مسی رو نمیتونم مقصر جلوه بدم، به نطرم دعوا هر چقدر هم بد، نهایت منو میزد،من حاصر بودم زیر مشت، کبود بشم بشکنه دستو پام اما چون من به پدر مادرش بی‌احترامی نمیکردم، اون گل نازک تر نگه

بهتر، نگرانی که نیستن

دارم بلند میشم اما نه به این زودی، فعلا نمی‌بینم و نمیخوام اونام منو ببینن 

من کاری کردم فقط برا این بوده که دارم الان دعای خیر مادر بزرگمو تو زندگی، مادرم میبینم 

مادربزرگم تا آخرین لحطه مادرم دعا خیر می‌کرد 

من یه بدی داشتم از خدا میترسیدم از اینکه سرم بیاد و خدا با پسرم یا دخترم امتحانم کنه 

خودمو تو سن کم به این حال پریشون انداختم به خاطر هیچی 

اگه فرضا تا زمان بلند شدنم از این خونه دیدمشون چجوری باشم 

مجبورم رفت آمد کنم؟