زندگیمو دوس دارم یه کوچولوهشت ماهه دارم که ازهرچیزی برام باارزش تره ولی اخه بقیه دوستام بااینکه نامزدکردن یاحتی بچه دارشدن بازم کلی موفقن یاسرکارمیرن یاارشدمیخونن یکیشون چندروز پیش رفته بودن دوبی بعد من فقط مشغول خونه داریم شوهرم میگه نیازی نیست که توکارکنی ولی من یه حس خلاگرفتم که مقابل اونابه هیجانرسیدم ازون طرف شوهرم فقط داره کارمیکنه درامدش خداروشکربدنیست ولی اصلا زندگی نمیکنه تموم وقتش داره کارمیکنه دندون جلوییاش یکی یکی داره میفته هرچی میگم اگه به فکرخودت نیستی که نمیتونی غذابخوری بری درستشون کنی حداقل فکر من باش من دوس ندارم وقتی جایی میریم تودندون نداشته باشی میگه وقت نمیکنم 🥺
عزیزم چرا نمیری ی حرفه یادبگیری ؟
وا درامدش مثلا چقدره؟ که نمیره دندوناشو درست کنه
دانشگاه رفتید عزیزم؟ منظورم اینه که هر تحصیلی به کار کردن ختم نمیشه که همسرتون گفتن لازم نیست کار کنی ، همین که بهتون حس مفید بودن بده خیلی خوبه
بچت یک ساله که شد بزارش مهد
خودت شاغل شو یا دانشگاه برو و ...
الان که بچه ات کوچکه بزرگ‌تر شد دنبال کار باش مگر اینکه درآمد شوهرت خیلی بالا باشه که برو دنبال کلاس و باشگاه و خوش گذرونی
اگر احتیاج مالی ندارید حتما که همه نبایذ شاغل باشن( من در صورتیکه درآمد همسرت خیلی بالا باشه این تزم هست وگرنه برای رفاه و آینده خودمون و بچه هامون حتما زن و مرد باید باهم کار کنن)
دقیقاً منم مثل خودت
یا برک خیاطی یادبگیر تو خونه مشغول میشی احساس هیچ بودن هم نمیکنی هر کی بهت گفت بگو خیاطم 🙃
یا آرایشگری
خوب پس بهترین کار یادگرفتن ی حرفه مثل خیاطی که تو خونه بشه کار کرد و خودتو سرگرم کنی
حالت اگه الان به خاطر بچه نمیتونی صبر کن تا ۱سالگی بچت
مهمتر گواهینامه خیلی خوبه اگه گواهینامه بگیری دیگه راحت میری و میای حتما گواهینامه بگیر
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
54 ثانیه پیش
57 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز