توهین نکردی گلم ولی یجوری گفتی انگار من ته روستام از هیچی خبر ندارم
اول اینکه اصاا قبل مدرسه هیچ اثری ازش پیدا نبود
شب خونه مادرم خواهر برادرم بدون ما میخوابید
گاهی تا سه روز خونه مادرم تنها میموند پس قاعدتا نشانه ای هم نداشت که زودتر بفکر درمان بیفتم
خودشو خیس می کرد از شدت گریه نه اضطراب
از همون اول استارتش بردمش مشاور
روانپزشکم بردم
گفتن نیاز به دارو نداره فقط با راهکارهای خودشون درمان میشه
بقول شما هنر درمانی
نقاشی با انگشت و
ابرنگ و
خمیر بازی و
استخر و اب بازی و ....
من تمام این کارها رو کردم
ولی گفتن بایو احساس امنیت کنه
یه نفر هم نه چندین نفر
همه گفتن باید بشینی تا ارامش داشته باشه
اونجا کم کم از کلاس دور شدم رفتم تو حیاط