سلام مهشیدجان خوبی
من کتاب وقتی نیچه گریست را خوندم ولی چرا درک خاصی ازش نداشتم؟🙃
خوندنش خیلی طول کشید لجبازی نیچه حرصم را درمیاورد
ترغیب شدم یکبار دیگه بخونم،
من مارسال با مهناز فرید رژیم را شروع کردم ادامه دادم به وزن دلخواه رسیدم
اما مجدد شکستم
ی چیزی بگو کمکم بشه
خوردنم از روی گرسنگی نیست
ذهنم گرسنس
روانم کشش داره به پرخوری
سلام به دختر گرانبهای عزیزم
حالتون چطوره؟امیدوارم هرکجا که هستید تندرست وسلامت باشید و همواره لحظه های خوشی را سپری کنید
بهترین دستاورد امشب من
خوندن این تاپیک بودن....اونم درست شب تولدم..خوندن این تاپیک رو هدیه کردم به خوندم...
به نظرم بهترین هدیه ایی که یه نفر می تونه به خودش بده اینه که نجات بده خودش رو...از همه چیز....
......
چند وقتی میشه به سایت نیومدم و حالا که اومدم خیلی عجیب ناراحت شدم....ترنج جانم ....خیلی زیاد احساس اندوه کردم....کاش دوباره بیان..
سلام گرانبها جان امیدوارم پیامم زودتر ببینی و اگه امکانش هست راهنماییم کنی.
متاسفانه من و همسرم چند سالی هست که حرفی برای گفتن نداریم یعنی ایشون توی خونه بیشتر سرشون توی گوشی هست و احساس میکنم از هم دور شدیم. البته مشکل از منم هست نمیدونم با همسرم چه حرف هایی بزنم مخصوصا توی خلوت هامون برای همین بیشتر سکوت میکنم و از اونجایی که زبان محبت همسرم کلامی هست بیشتر نگرانم میکنه و فاصله مون داره بیشتر میشه. به طور مثال بیشتر اوقات همسرم در خلوت بهم میگه توی گوشم حرف بزن میفهمم نیاز داره اما متاسفانه من جز چند جمله تکراری بلد نیستم، عشوه های زنانه هم بلد نیستم چون مادرم هم اینطوری بود البته که اون هم مقصر نیست چون کسی نبود که این مهارت بهش یاد بده. ممنون میشم که راهنماییم کنی اگه خودت مطلبی در این باره داری یا کتابی بهم معرفی کنی. 🙏❤️
چند وقت پیش یه درد و دل از یه تازه عروس شنیدم که مشکل واژینیسموس داشت و همسرش به جای همراهی، تازه بهش گفته بود:
میرم یکی را میارم اگه نتونی
این دختر میخواست بره دکتر، ولی همسرش گفته بود: دکتر نباید بری و مشکل را باید خودت حل کنی!!!
خلاصه این خانم در موقعیتی بود که دکتر نمیتونست بره این یه طرف،
تازه خود ترس از رابطه هم براش استرس زا بود و علاوه بر این استرس، باید رفتارهای همسرش و استرسی که ایشون میداد هم تحمل میکرد…
ترسی که داشت را به شیوه سخت تری من تجربه کرده ام و منجر به جراحی ام شد…
زمانی که برای حل مشکل به دکتر مراجعه کردیم و مشخص شد که عمل جراحی نیازه، دم مطب همسرم گفت:
این جراحی و نقاهتش درد داره..نمیخوام درد بکشی…
با همسرم حرف زدم که چاره ای نداریم…
گفت:من همینطوری کنارت راضی ام…
همینطوری از چی رضایت داشت؟ از کنارم بودن؟ پس رابطه جنسی چی میشد؟
تفاوت زیادی بین رفتار همسرم و رفتار همسر این خانم بود…
جملات که همیشه میشنوم این هستش که: مهشید همراه خوبی داری و کار خاصی نمیخواد بکنی و …
قبول دارم پیدا کردن همراه و همسری که پا به پات بیاد و شریک تمام دردها و شادی هات باشه، اصل موضوع به نظر میرسه…
اما اما اما
چیزی که خیلی مهم هستش در این جریان، عزت نفس زن هست…
من چون اوضاع تاریک را چند سالی قبل ترش تجربه کرده بودم (ترس از رهاشدگی داشتم، عزت نفس نداشتم، مهر طلب بودم و…)، میتونم در مورد تفاوتش با زندگی در نور خیلی زیاد صحبت کنم…خدایی صاحب نظرم:)
ما زنان وقتی عزت نفس پیدا میکنیم، جنس انتخاب هامون هم فرق می کنه…هر فردی را برای زندگی تایید و انتخاب نمیکنیم…ما تحقیر نمیشیم و در موقعیت تحقیر، نمی مونیم…
اما حتی اگر انتخاب مون هم ایراداتی داشته باشه و همسری باشه که فکرش روی چیزایی بسته است، بازم برخوردی که باهامون میشه متفاوت با زمانی هست که عزت نفس نداریم…
انگار عزت نفس یه سِپَر ایجاد می کنه برای آدم، که دیگران اگر چیزی بگن به ما اصابت نکنه و یا اصلا نتونن چیزی بگن…
مثلا دیدین زمانی که یه پسر میخواد بره شرکتی یا سازمانی استخدام بشه، سعی میکنه تو جلسه مصاحبه اش لباس قشنگه را بپوشه و ادبیات مناسب داشته باشه…
ولی همین پسر تو محیط دوستاش ممکن هست حرفای رکیک هم بزنه و شوخی های زشتم بکنه و …
این تفاوت ناشی از جایگاه افراده…یعنی جایگاه مدیر عامل اون شرکت، و جایگاه دوستان این پسر، فرق دارند…پس این پسر برای اینکه پذیرفته بشه، باید خیلی مواظب رفتارش باشه…
تفاوت جایگاه افراد فقط با پول و قدرت (مدیر عامل) به دست نمیاد…
شما تصور کنین همین پسر استخدام بشه و در محیط کارش، با یه خانم با عزت نفس که حد و حدود زیادی داره مواجه بشه…این پسر جلوی بقیه همکاران ممکن هست راحت برخورد کنه ولی جلوی همین خانم راحت برخورد نمیکنه…ولو اینکه این خانم پولدار نباشه و یا سمت خاصی نداشته باشه …
خیلی ساده بگم: من به عنوان یک زن، حس کافی بودن دارم…
تمام هویت یک زن، با جذابیت های جنسی تعریف نمیشه…موثره ولی تمام هویتش نیست…اگر یه زن، در بدن خودش، مشکل اساسی برای ارتباط می بینه، خب باید حلش کنه مثل مشکل واژینیسموس…
واژینیسموس هم خیلی در ایران شایع هست و اصلا چیزی نیست که باعث بشه یه زن حس کنه ناکافیه و یا چون افرادی این مشکل را ندارند، پس با ارزش ترن…
زنان زیادی “ترس از رها شدگی” دارند و میترسند زندگی شون را از دست بدهند…پس تلاش زیادی میکنند که کافی باشند …مثل عمل جراحی های زیبایی غیر ضروری …
هیچ تضمینی تا به حال وجود نداشته که یک زن، با هر تغییر و جراحی، زندگی سفت داری داشته باشه…
یه خانم با هر رنگ پوستی خیانت شده…
یه خانم با هر سایزی هم خیانت شده…
اما زنان با عزت نفس، کمترین خیانت را تجربه کردند و یا اگر هم تجربه کنند، چون به موجودیت خودشون ارزش میدن، تصمیمات قاطع و بهتری تو خیانت می گیرند …
یه زن با عزت نفس، دلبستگی داره نه وابستگی چسبناک و سمی و ناسالم…
مثلا من در رابطه ای که مدام بخوام فالورهای همسرم را چک کنم و ببینم دختر جدید اضافه شده یا نه، اصلا قرار نمیگیرم…
چرا یه زن باید نقش خانم مارپل داشته باشه تو زندگیش؟ نقش خانم مارپل، خیلی فرسوده کننده است…
این خوبه که من مراقب زندگی ام باشم…ولی مراقبت از زندگی اول با سلاح عزت نفس رقم میخوره و بعدش قوی کردن انرژی دلبرمون…
وابستگی چسبناک که دلیلش “ترس از رهاشدگی” هست ایناست:
*** اگر تماس بگیرم با همسرم و تلفنش مشغول باشه، من به هم میریزم…
*** مدام چکش میکنم که خیانت نکنه…
*** مدام منتظر تماسشم …
ولی دلبستگی سالم اینطوری هست که همسرم خودش مواظبه که از دستم نده…این تفاوت را زمانی متوجه میشیم که واقعا خودمون و هویت مون و زن بودن مون را در اولویت بدونیم و ته دلمون بگیم: من ارزشمندم و اگر همسرم کاری خدای نکرده بکنه، اون من رو از دست میده…
حقیقتا زندگی کردن با این حس و حال و رها شدن از اون بندها، کار یه زن با عزت نفس هست که خودش را دوست داره و زندگی بالنده ای می سازه…
این مورد را ممکن هست خیلی ها اصلا متوجه نشن …اما من تجربه اش را داشتم…و چیزی هست که همه میتونن بهش برسن …
چرا همیشه فکر کنیم، ما داریم موقعیت و همسرمون را از دست میدیم؟ چرا به این فکر نکنیم که چقدر با ارزشیم و اونها ممکن است با ندانم کاری موقعیت امن و خوب را از دست بدن؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز